Մեր ճակտին լոկ անփորձ մանմեղ
Թույլ երազը կը թըռչըտար...
<25>
Անցան գացին, ո՛հ, այն օրե՜ր.
Մեր խանձարուրն ալ Բըրգրնիկ,
Հեռու է այդ մեր աչքերեն՝
Արդյոք հեռու, մեր սըրտեն ալ.
Ոհ, ո՛չ...
61—62
Սիրո հույսը և տենչանքը համբույրի
Ժամանակ մ՚ինձ խոհեր տըվին ոսկեզօծ,
65—66
էությունս համակ արցունք մ՛է դարձեր.
Վայելքները զիս կը հեգնեն և սիրտս ալ
70—71
Աստված, իբրև մըխիթարանք, կույս մը լոկ
Հաստատած է. այդ կույսն, ավա՜ղ, միայն զիս
105—106
[Հառաչանքի և ցավերու անհուն, հոծ
Մռայլին խորեն, հեռու, հեռու աստղերեն]
108—109
[Փրկության մը, և կը գոչեմ թախծանքով.
— Գութն Անմահին, գթայիս...]
73—74
Երբ [մարմըրող վերջալույսին կը ննջեմ] կը ննջեմ
[անուրջներով պատող զիս] ծառի մը տակ զիո պատող
[Ծառի մը տակ] Անուրջներով, շեն օրորեր ա՛լ իմ քունս
76
[Լոկ] Սոսկ կը լսեմ [խոր քրքիջը բուերու] բուերու
սուր քրքիջներ:
81—84
[Ունիմ անույշ] Միտքը ունիմ հիշատակներ [մըտքիս մեջ]
ես անշեջ,
Որոնց վըրա [սև] ժամանակ մ՝ահագին
Կոխեց անցավ։ Հիմա [անոնց թափթըփված] ինկա անոնց
մեջ,
[Բեկորներուն ես առջևը] Առջևն իրենց բեկորներուն՝
ծընրադիր։
86
Հրապույր մը տակավին թարմ, ճիշտ նըման
91—93
Սիրո գաղտնիքն երկու թիթռան [տարփածու] ամոթխած։
Եվ [հիքի] խեղճի [մը] սարսուռը ցուրտ արցունքին:
Ապագաս էր [լուռ] պայծառ երկինք մը [անդորը]
[գարնային] [լուսնային] և լըռին.
98—100
Երկինքն իսկույն ամպոտեցավ, և [լուսնկան] լուսինն
Այդ ամպերուն մեջ մարեցավ՝ [երբեմնի] իմ բոլոր
