Էջ:Daniel Varoujan, Colleced works, vol. 1 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/515

[Խոր իբր անդունդ հոգիս միայն ցամքած կը] Եվ ես քեզի,
անիկա զի՜ս կարտասվեր։
18—19 [Արտասուք մը, բառ մը, ժըպիտ միսկ լըռիկ] Ո՜չ
արտասուք, ո՜չ բառ և ո՜չ ծիծա՜ղ միսկ.
Չի բացիր ինձ երբեք գիրկդ [սիրավառ] հրավառ.
21 [Ուրեմն զարկ սըրտիս խորն այս քու դաշյուն] Գեթ
նայվածքիդ տեղ այս սըրտիս զա՜րկ դաշյո՜ւն.
24 Քանդակված է, [քեզ սիրելուս լոկ] իմ խենթ սիրույս՝
խենթ վըկա։

Ծ № 3, Լ № 24

2 Մեծ հույսով մի՝ ոտքիդ առջև դըրի ես
4 Բայց ա՜հ, բընավ չը ճանչցավ զիս սիրտըդ վես։
6 8 Ես ուխտեցի երկնից առջև, աստեղց տակ,
Թույլ չը տվիր ինձ՝ քու շունչդ վայելել,
Չը ճանչցար զիս, երբե՛ք, երբե՛ք, ո՛վ հոգյակ...
11 Ահ սըփռեցի քղանցքիդ արցունք անհամար.
15—16 Ի գութ շարժած կու լար լուսնակն ալ լըռին.
Խոր, իբր անդունդ, հոգիս միայն ցամքած էր:
18—19 Արտասուք մը, բառ մը, ժըպիտ միսկ լըռիկ.
Չի բացիր ինձ երբեք գիրկըդ սիրավառ
21 Ուրեմն զարկ սըրտիս խորը դաշյունըդ
23—24 Հոն, արյունե մեծ տառերով՝ անունըդ
Քանդակված է. քեզ սիրելուս լոկ վըկա։

Ծ № 3

21—22 Ուրեմն զարկ [այս հեք] սըրտիս խորը քու [դաշյունդ]
դաշյո՜ւն․
Պատռե, ճեղքն, բա՛ց [խորքերը] ծալքերը և կարդա՜․

7. (Էջ 287)

ՓԱ

1—8 Անմոռո՛ւկ ծաղիկ,
Երկնի ո՞ր սուրբին
Լանջն դաշտ ինկար
Ո՛վ բույրդ իր բըբին:
Անմոռո՛ւկ ծաղիկ,
Աստղե՞ր երկնային
Քեզ նետեցին վար
Իբր օժիտ հովտին: