21—23
Մի՛ դըպցընեք [ձերին շըրթունքն] ձեր շըրթունքներն
իրենին.
[Կը խամրեր ձեր խորշակը այդ կոկոններ] Ձեր խորշակներն
այդ կոկոններ կը խամրեն.
Եվ մի՛ դընեք [ձերին ճակատներ ճակտին] ճակատներնիդ
իր ճակտին,
24-րդ տողից
[Ան՝ Աստուծո անվերջ, անբիծ աղբյուրեն
հետո
Կաթած շիթ մէ ակնախտիղ, աննըման,
Որ ինկավ մեր հեղեղին մեջը մեկեն
Ողրտացավ պայծառն այդ մեր մեջն արյան։]
25—26
Կամ երկնի վրա] Ան՝ Տիրոջ քով ճաճանչի փունջ մ՝էր
առաջ.
[Օրորանին] օրօրքին մեջ տրոփուն ծաղիկ մ՝է հիմա.
30
Թե ինչպիսի՜ [օրհնանք] բախտ մը դըրված է ճակտիդ,
36-րդ տողից
Այդ [դեմ առ դեմ] Դեմ դիմաց զույգ ալիք կռիվին՝
հետո ՓԱ-ի
Որ չեն գիտակ դեռ՝ թե որն է տված տեղիք։
հատվածը
է՜հ, չեմ հուսար՝ որ [դու գիտնաս] գիտնայիր այս ամեն,
<3—6>
Թե գիտնայիր [պիտ քայլերդ այդ ծաղկտի] քայլերդ դողդոջ,
նորածին,
<8>
[Գիրկդ այս վըհին չը բանայիր դու պիտի] Չէիր բանար
թևիկներդ այս մեր վըհին։
39—40
Երգը գարնան [մեջ մերին] հյուսված մեր սև հառաչին,
Եվ ձիթենվո ճյուղն մեր [կենար] կյանքի մարտին մեջ։
45
[Հիմա] Դու տըղեկ մ՚ես և [մի օր] պիտի օր մը մեծնաս.
47
[Որ որպիսի բըռնավոր ես թակարդի] Եվ կը հյուսեն
շուրջդ ի՛նչ տեսակ երագաղ,
49
Թերևս [օր մը] վա՜ղն, արտասվելով Վիշտին մեջ՝
51—55
Քըրքրես Կյանքին [խորին խավերը] խավերը խոր և անվերջ.
Կամ ճանչցընես Մարդը մարդուն [մշտացնոր] ողբակեզ։
Օ՜ր մը [ատ պիտի մնա մեզ համար], այդ օրը մեզ համար
պիտ մընա
Խորհո՜ւրդ [մընել միշտ պիտի ըլլաս, մինչդեռ դու], մինչ
դու թերևս ըլլաս անոր տեր.
[Իշխող մանոր սերմանելով զանի հար] Եվ սերմանես,
լուսավորես զանիկա՝
58
[Մեջը իրեն գերեզմանին] Այլևս հանգչած իր շիրմին մեջ
մըթամած,
63—64
Այն սուրբ համբույրն ըլլա քուկին հիշատակ՝
[Որմով անցյալն կը համբուրե] Զարմե անցյալեն
կառնե անմահ ապագան։
