8—9-րդ
[Իբըր հուրի մ՛ գինեհար
տողերի միջև
Լուո, ձյուն ամպի մեջ իյնար]
10
Հեղեղատին [մորը] տիղմը գըրկեց, ժայռին ցած.
15
Իրեն որսով անվերադա՜րձ ալ այս հեզ՝
17—18
Եվ դիակ մ՛ ալ աճյուն դարձավ. [գունագեղ] իսկ հյութեղ
Աճյուն մ՛ալ իր զգեստն հագավ դալարին] թարմ տունկ
մը եղավ հողեն տաք։
21
Այն ի՞նչ [օվկիան] հեղեղ է՝ կավրե, կը կըրծե.
23—24
[Հագներ ծառը նոր կեղև] Իբր հագներ գին նոր կեղև
Եվ կամ թըռչնիկը ալ նոր [փետուր] թև։
29
Եվ Մահը միշտ կը քանդե
30
Վերջինն, ագա՜հ, կիզող խորշակն ու [դագաղ] մանգաղ։
36
Կուրծքին կոկոն մը՝ [ճըզմելով] կոխելով ծաղիկներ,
43
Եվ ապերախտ Մարդեն ալ դե՜պի Աստված։
53
Եվ Բաճկոնի [հին ու մին] գունատ, հին,
56—57-րդ
[Կամ մոլուցքոտ կեղծ համբույրն
Քղանցքին վրրա ոսկեհուռ։]
60
Եվ [կարիքի] կիրքերու կոհակաց,
62
Դեպի Փառքին՝ մագըլցումն է [տենչալի] փափաքոտ
68—69
Օր մը արդյոք պիտ գըրկե՞նք [մենք զանի] այդ Ապագան
Երբ, ի՜նքն անհուն, [Աստված—Անհունն ընկըղմի] սուգի
Անհունն հավիտյան։
72
Անգի՜ն ամպեն, անգի՜ն լուսնեն, [աստեղց] աստղին վրա՝
76—77
[Աստուծո մեծ պատուհասն է արդեն մեզ] Արդեն Աստված
ըզմեզ պատմեց այն օրեն
[Որ մարդուն տըվավ վերելքի տենչն հոգեկեզ] Երբ
մարմնույն մեջ դըրավ հոգին լուսեղեն
79
Իրեն արմատը [առեր միր հետ ամպին վրա] լավ
մհողին Է խըրեր...
84—85
Բազուկներն վեր, դեպի Անոր հուսկ հառած՝
Մեղրամոմի պես կը հալի, ամոթխած.
88—89
[Կա՛ց] Կեցի՜ր, լռության, խոր, քստմնելի, սըրտակե՜զ,
Ջինջ գիշեր մ՝Էր, խորհըրթավոր [պահը] ատենն այն՝
96
[Եվ հոգվույն կու տա ահավոր վիհը] Եվ մեր
հոգվույն կը բանա վիհ մը խոկման։
103
Լանջքեն՝ անոր կու տար ցույց
112
[Երազն անոնց զոր պատմեցի վերն, դողով] Զոր առջի
մասն երգիս պատմեց սարսուռով.
119
Ինչո՞ւ... «Ահա՛ մեն ալիքներ լըռեցի՜ն.
124—126
[Հարկ է նամակ մաղավնույն տանք, և օդաչուն] Հարկ է
մեզի հետ խոսին հին հին դարեր՝
