74
Որդին մարմնով՝ սարսռան, հոգվով՝ բերկրալիր.
76
Գորովահույզ սուրբ Հայրն ըսավ. «Ի՞նչ ըրիր»:
32-րդ
[Պետք է Եվրսպը հաջորդե Ասիային,
տողից հետո
Որդվույն ցորենը՝ գարիեն հոր ցանած
Քանզի քաշած գիծը անցնող տարուն հին
Եկող տարուն գըծին չըլլար համընթաց։]
11
Եվ մարդիկ ալ, ուրի՜շ ալիք, թող վազեն՝
13
Թո՛ղ հոգիներ խաբեության ձայնին, խո՜ւլ.
17
Թող [կույր քայլեր սև ըստվերի] նայվածքներ ըստվերներո՛ւ
հետևին,
22
Թո՛ղ հարուստներ [հաճույքի] հեշտանքի մեջ ընկըղմին.
46
Վարողին դեմ անեղ բաշերը թոթվե.
71—72
[Եվ երբ կեղծիքն իբր որսորդի] Երբ զորությունն իբրև
լերան մը բազեն՝
[Դյութն թըռչունքն ընել տալու] [Իրեն ձգե աղավնին դեպ]
Թըռչուններու տարմեր ընե խեղդամահ։
3
Բավական Է, թող ա՛լ ողբերս դառնագին՝
17
Արշալուսեն ձայնըդ զուր տեղ, սըրտաբաց
19
Իմին համառ ըսպասում ես ամչըցած՝
36
Ինչպես սարսռուն թիթեռը՝ նեղ բըժոժեն։
42
Այն թափթըփված ապրիմ-մեռնիմն հողմախռով՝
45
Ի այսպես կուրծքիս վերք մը սեղմած ես, դողդոջ,
53
Աստվա՜ծ իմ. ի՞նչ պիտ պատասխան տամ [իրեն] խեղճին.
60
Քուկին [ճըպոտ] աղեղ սիրտըդ՝ սըրտես հլու ջութակ։
61
Պիտ չը գա ձայնդ երազանքիս մեջ [խըռով] դըպչելով՝
63—64
Գող հովահարդ հանկարծական [հըպումով]
Ալ պիտ չնետե քեզմե համբույր մը՝ ինծի։
68
Սերն որ հոս Կույսն Է, և երկինքն՝ Աստվա՜ծ։
83—84
Պիտի ըսե [եղքանիկն] շիկահավն իր բույնեն վար.
«Սավոր գըլխուն կը [սավառնին] [պարտին] թըռչըտին
ագռավնե՜ր»։
89
Չորս դիս հովերը [իրարու] մեկմեկու պիտ հըծծեն.