Միասին ենք. «Ներսըս, կը զգամ, սերն ամբողջ
9—6
նույն ինք վարդն է՝ հագած մարմինը դողդոջ.
Կը զգամ [թե բան մը կը դըպչի] տաք շունչ մոր թև կու
տա իմ հոգվույն։
Սերն՝ առնացած՝ պատռեց գորշ քողն երազիս.
7—17
Ահա շարժմանս առեղն. արյունը զարկիս,
Ողկույզիս որթն, արբեցությանըս գինին։
Ոսկին ոսկի անուրջներուս, հրաբորբոք,
Հուսկ ձուլեց սա չըքնաղ թերափն Աստըղկան:
[Շըրթունքներս ալ չեն տըվայտեր] Ալ շըրթունքներրս չեն
ըսեր. Ե՜րբ արդյոք...
Էությունս է՝ որ կը հըծծե. Ոհ, ո՜րքան:
Մարմինս ամբողջ կարծես սըրտիս մեջ կըզգամ՝
Եվ սիրտս ամբողջ մասերուն մեջ իմ մարմնին.
Արդ ինձ համար՝ ծըռած կուրծքի մը փարթամ՝
Իդձն է վայելք, խոստումը՝ ուխտ, սերը՝ կին։
Ես կըմբըռնեմ թե մեկ չեմ, իմ մըտածման
21—48
(չկան)
49—50
Զիս կառնե [սարսուռն ինձ] դողը հիմենյան սարք բարձի.
Պիտի փըթթի համբույրս ահա իր ճակտին,
36—37
Կյանքն իր գինին կու տար, հասակն՝ չէր չափեր։
[Վաղվան մեջ] Ապագային՝ պիտի գըտնե՞նք այդ Անցյալ՝
54
Հոն ցող մերկնի կա թե [համբույր] արցո՛ւնք մը կենաց.
56
Զինքն ինծմով՝ ինք, զիս իրմով՝ [ինք եղած] [լըրացրած]
ես կազմըված»։
5
Տխուր ճակատս՝ որ [քուրայի] հընոցի տաք խուփ մէ։
80
Հարպիաներ են ճապռավոր, [լեզուներ] ոհմակներ
1—3
[Սըրբազան հայր] ժամը սո՜ւրբ է։
[Մեղանչեցի] Ո՛վ Գողգոթա, թողությո՜ւն։
