11
Զոր այրեցի սըրտիս բոցովը վառվռուն
14
Կախեցի գլուխս, հեկտալով, այն [ձորեն] ժայռեն ցած,
16—17
[Թող տրվեցի] Տարածեցի թևերըս թույլ, գիրկըս բաց.
Դիքերուս տակ դըրի զույգ ծով փըրփրադեզ.
19—21
Հա՜յր, կը տեսնա՞ս. վարը կանցնին։ Աչքերուս
Անձրևին տակ այս ի՞նչ պատկեր քեզ բացի.
Տե՜ս մեղքերս են. կ՝հանեմ հոգվույս ձորեն դուրս։
23—26
Սև քողերու մեջ՝ [ըսպիտակ կիներ են] կիներ են կաթներես,
[Նայվածքնին վար] Դանդաղ քայլով, նայվածքնին ցած,
քամակոր,
Կը դողան, լուռ [իմ վար կաթող] վար կաթող արցունքես։
Ի՜նչ երկար շարք, լայն [իր սարսուռով միշտ] սարսուռներովը,
ծալծալ,
29—30
Ո՞ւր, ո՞ւր փըշրիլ, ո՞ր ժայռին վրա անծանոթ.
Ըսե՜ ինձ հայր, մեղքն որ դրախտեն մեզ եկավ,
34—36
Հա՜յր, մինակ,
Եվ լուռ, սա որ կերթա միշտ <1 անընթ.> խումարադեմ,
Թափորին միշտ առջևեն, տե՛ս, կույս մէ նա,
39
Կըսկըծընելով անոր աչքերն [արտասվող] ողբագին,
41
Ամբողջ մարմնեն կարտադրի հոտն արցունքին,
43—44
Այդ էգ կույրին ետևեն է՝ որ բոլոր
Թափորն կ՛երթա ճիշա հետք հետքի ողջ աչքով։
46—48
Կերթա՜ն, իրենց ձևին ներքև կրթելով
Մեղքի ոգին: [Ահա ուրիշ աղջիկներ] Ուրիշ աղջկունք
դեռ ահա,
Մերկ ուսերով և աչքերով շամբուշի,
52
Վըզիս համար՝ մանյակ, հոգվույս՝ [պինդ] կուռ շըղթա
Մյուսը [իր շըրթունքը] շըրջեց իր բերանն իմ շըրթներու,
55
Սավոր պատկերն իր աչքերեն կախարդված
57
Անոր ոտքին ներքև (կամքովըս կարթված)
59
Տե՜ս, հայր, ահա օձեր մարդու գանկերով՝
62
Թե՝ [ո՜հ, ինչո՞ւ իրենց] իրենց խոր բույներն ինչո՞ւ լեցուցի
59
Որ շոյելով օձակերպ թոք, սիրտ, գանկեր՝
71—72
Հա՛յր իմ, ներե՜, ես մարդ, ես օձ ծըծեցի...
Գանկս անդունդ մ՛է՝ ուր [որոտաց] փըրփրեցավ ոռնագին
77
Հողի մըղեղ ես նետեցի (ճառագայթի մը փոխան)
79—80
Կանցնին, կանցնին։ Մեղքեր [մեղքեր են] են սև, մոլեգին,
Վիշապներու իրաններ են, լեզուներ
86—87
Տալով [անոնց] իրենց, և սիրտըս ալ՝ խաղալիք։
[Եվ ահա էգ սատաններ են՝ որոնց հետ միասին] էգ սատաններ են՝
որոնց հետ, քավեքով.
