Եվ անոնց մեջ կը ճանչնա
150
Ինքզի՜նք, ամբողջ, անթերի։
Կը ճանչնա սուրբ մարմարիոնն այն՝ որ առավ
Բազկին տակ կյանք, որ այդտեղ
Եկավ զանգված միր բըրտության մեջ նընջող
Եվ արթընցավ Դիցուհի՜.
155
Զերթ քարափերթ մըստրուկ ինկավ մուրճին տակ,
Եվ կանգնեցավ Վրիժուհի՜։
Ավարտած էր ամեն գործ․
Ահա մեջտեղն էր, Նեմեսիսը, կանգուն,
Պաշտըվելու, ընդունելու ողջակեզ
160
Այլևըս կա՜զմ և պատրաստ։
Այն ժամանակ քերթողն ուրախ, գոհունակ,
Քաշեց նիգերը, բացավ
Պղընձե դռներն հսկայական գավիթին․
Նույն ատեն լույս մը դեմեն
165
Երկինքն ի վար ա՜յնպես արձանն ողողեց՝
Որ դիցուհվույն մարմինը շուրջն ըսկըսավ
Ճառագայթներ արձակեր
Խըտղըտեցուց ճերմակությունն իրանին
Աչքերն աղվոր օրիորդի մոր դեմի
170
Պատըշգամին նըստած ժանյակ կը հյուսեր։
Ձյունեղեն ժայռ մէր կարծես՝
Որ կը ցըցվեր արևուն մեջ՝ հոլանի։
Կը թափեին ուսերեն վար, կուրծքեն վար․
Շողի հազար վտակներ, հազար ալիքներ։
175
Քերթողն անգամ մըն ալ անոր նայեցավ․
Եվ ճակատին վրա ճանչցավ
Անգամ մըն ալ դուստըրն իր հեստ արյունին։
Տըվավ համբույր մերկյուղած
Մեջտեղն անոր ծիծերուն,
180
Ուրկե մընաց շըրթունքներեն վար առկախ
Լույսի կաթիլ մը՝ վաղվան
Նոր վրեժներու արգասիչ։
