Ոսկըրներու, նըշխարներու, արյունի.
190
Մընալ կանգուն, մինավորիկ, անկարո՜ղ,
Եվ չը կըրնալ այս թոհբոհեն հանել դուրս
Վերածընունդ, վերածընունդ մարփագեղ.․․
Ո՜վ այպանք, ո՛վ նախատինք,
Ուրեմն ինչու՞ ապրիլ, ինչու՞ ընդունայն
195
Հայրենիքի անունն ասա՜նկ մըռընչել,
Երբոր Ողջերը թրմրած
Քեզ չե՜ն ուզեր չըսել, ոստնուլ չե՜ն ուզեր,
Եվ ռազմերգեդ՝ ահաբեկ՝
Ականջներնին ծոցերնուն մե՜ջը ղողած
200
Երբ գըլխուդ շա՜նթ կը մաղթեն,
Ուրեմն ինչու՞, ինչու՞ ապրիլ․..
Վարը, հոս,
Օձ մը հըսկա՝ գլուխը փոսեն տընկած դուրս
Լուսնի շողով կը նայի ինձ. о՛ն, եկուր.
Դու, որ ունիս այդ աչքերուդ մեջ կանանչ
205
Մահվան անուշ մխիթարությունն. օ՛ն, եկուր.
Կրունկըս քուկդ է, քուկըդ տաք
Երակներս այս. խա՜ծ ու խայթե. թող տապալ
Գըլորիմ վար, Ախուրյանի ողբին մեջ,
Եվ վարը այն որձաքարին վըրա սև
210
Ջախեմ գլուխս, ու իմ խեղճ
Հայրենիքիս փոշիներուն վըրա սա՝
Ըղեղիս խյուսը փըռեմ...
