պատմությունը, այլ գրեթե օրը օրիի կատարված ազգային բոլոր շարժումներուն տեղեկագրությունը։
Իտալական ազատագրության մեջ նույնը կը գտնեմ։ Երբ ազգ մը գերի է և իր ամբողջ շրջագիծով կը տառապի, ընտանիքներու կղզիացյալ բարելավությունը գրական օգուտ մը չունի, զատ—զատ կայծեր են, որ իրենց ցրվածության մեջ ոևէ բոց չեն գոյացներ. երբ իրենց մեջ մերձեցումի, խմորումի և ավելի մեծ նպատակի մը ծառայելու գիտակցական կորիզը չէ դրած։
Այս ամենը Ձեզ կը գրեմ, վասնզի ինծի քաղցր է բացատրելու իմ վերջին իտեալս առաջին դաստիարակիս՝ մեկնելու համար նախ մասնաճյուղս, զոր ընտրած եմ և հետո հոգվույս մեջ, ընտանիքի թե ազգի պատկանելու այն հևիհև կռիվը, որուն երկար ժամանակե ի վեր ենթարկված եմ։
Առայժմ, մասնավորապես աշխատանքը և զարգացումն է որ զիս կառաջնորդեմ վաղը լերան վրա կա՛մ իտեալին առջև խունկ և կնարուկ, կամ խավարին մեջ ճակատագրեն լքված, էլի՜, էլի՜, լամա Սարաքթանի:
Չերկարեմ։
Ընդունեցեք սիրալիր հարգանքներս և եղեք քաջառողջ
74. <ԵՐԱՆՈՍ ՏԵՐ—ԱՍՏՎԱԾԱՏՐՅԱՆԻՆ>
Սիրելի Երանոսին՝ իր ազնիվ, սիրելի կնոջ՝ Թորին՝ իր քով գալուն ուրախ լուրին առթիվ։
Սիրելի Երանոս,
Նոր տարին եկավ ու բերավ միասին Ձեր ազնիվ տիկինը