|
«Արմենուհին» սրբագրած եմ և հանգավոր ըրած եմ․ և որովհետև անգամ մը գրված էր անհանգ այդ բավական դժվար եկավ ինձ․ բայց այդպես իրավնցե շատ սիրուն եղավ կամ ավելի՛ լավ՝ քան առանց հանգի․ վերջերը հինգ-վեց տուն ավելցուցած եմ նաև, զայն ընելով, իմ կարծիքով, վերջնականապես հղկված և կոկիկ վիպերգ մը։ Ֆրանսերեն արձակ քերթված մը գրած եմ դեռ իբրև նոր՝ լոկ ֆրանսերեն սորվելու համար, հոս՝ հերոսի մը արձանին վրա։ Անիծյալ ըլլա ճակատագիրը, որ զիս ստիպած է բոլորովին տարբեր նյութի և աշխատությանց լավագույն ժամանակս զոհել։
«Զարդերու» մասին տակավին գրավաճառներեն լուր առած չեմ․ Զարդարյանի քով կրցա միայն մաս մը զետեղել։ Ազգի համար երբ հասցեներ ստանամ՝ Ձեզ արդեն կը գրեմ։