է արել նույն պարբերականում զետեղված Զիրտուշդի (Վարուժանի) ստեղծագործությունների վերաբերյալ։
1. «Ոսկի հասակը» — այս վերնագրով բանաստեղծություն Վարուժանից մեզ չի հասել։
2. «Վարժապետը» — այս վերնագրով բանաստեղծություն Վարուժանից մեզ չի հասել։ Հավանաբար նախնական օրինակն է «Դաստիարակ» քերթվածի, որ գրել է 1904-ի օգոստոսի 26-ին և առաջին անգամ տպագրել «Գեղունիի» «Սարսուռներ» շարքում (տե՛ս ներկա հրատարակության առաջին հատորը)։
3. «Հայր, օրհնե՛» — գրել է 1904-ի օգոստոսի 28-ին, առաջին անգամ հրատարակել է 1905-ին «Գեղունիում»։
4. «Մոխիրները» — մեզ է հասել «Մոխիրներու առջև» խորագրով։ Գրել է 1904-ի սեպտեմբերի 10-ին, առաջին անգամ հրատարակվել է 1905-ին «Գեղանիում»։
6. ԻՋԻ՛Ր
(էջ 70)
Պահպանվել է սևագիրը՝ ԳԱԹ, ԴՎՖ, № 5, էջ 17ա։ Մատիտագիր է ու անթվակիր։ Ստորագրությունը՝ Զիրտուշդ:
Գրված է 1904-ին «Եզի» պարբերականի համար (տե՛ս «Եղիի» բացած գրական մրցումը» հոդվածի ծանոթագրությունները)։
Տպագրվում է Ա՛ռաջին անգամ։
7. <ՊԱՏԱՍԽԱՆ>
(էջ 71)
Պահպանվել է սևսգիրը՝ ԳԱԹ, ԴՎՖ, № 5, էջ 19-25ա։ Անթվակիր է ու անստորագիր։
Գրված է 1904-ին։ Պատասխանն է «Եղիի» բացած գրական մրցումը» հոդվածի (տե՛ս սույն բաժնում) առթիվ Եվոլին տավիղը կեղծանվամբ հեղինակի դիտողություններին։
Տպագրվում Է առաջին անգամ։
1. Արուսյակին, երբ մի քանի իր սխալները անդրադարձողին-«Եզին» ձեռքի տակ չունենալու պատճառով հնարավոր չէ պարզել, թե ինչի մասին է խոսքը։
2. Իր «Անուշ ձայնին» — տե՛ս «Եղիի» բացած գրական մրցումը» հոդվածի № 1 ծանոթագրությունը։
3. Ստեփանեն մինչև Ստեփանիկը քեզի համար մեկմեկ հայկաբաններ են — Բառախաղ է։ Ստեփան ասելով նկատի ունի Մուրատ-Ռափայելյան վարժարանի տեսուչ Ստեփան Սարյանին, իսկ Ստեփանիկը նույն վարժարանի աշակերտներից էր։
