— Ա․ Չոպանյանը այդ մասին Վարուժանին գրել է 1906-ի հունիսի 21-ի նամակում (տե՛ս «Նամականի», էջ 246)։
2․ Էլի՜, էլի՜ լամա Սարաքթանի — տե՜ս № 73 նամակի № 7 ծանոթագրությունը։
3. Հպատակություննիդ փոխելնիդ — Թ. Պազարճյանը մտադրվել էր դառնալ թուրքահպատակ և տեղափոխվել Արևմտյան Հայաստան։
78. ԱՐՇԱԿ ՉՈՊԱՆՅԱՆԻՆ
(էջ 331)
Ինքնագիրը՝ ԳԱԹ, ԱՉՖ, I բաժին, № 6870, սևագիրը՝ ԴՎՖ, № 67, էջ 71 — 72։ Մաքրագրի և սևագրի տարբերություններն աննշան են։
Առաջին անգամ հրատարակվել է՝ «Նամականի», էջ 100—101։
Տպագրվում է ինքնագրիք։
1. Սաացա քարտը և դրամը — Ա. Չոպանյանի հիշյալ բացիկը ԳԱԹ-ում չի պահպանվել։ Վարուժանի պատասխանից երևում է, որ Չոպանյանը ուղարկել է «Սարսուռների» վաճառքից գոյացած դրամը և հայտնել չվաճառված օրինակները հեղինակին Վերադարձնելու մտադրության մասին։
2. Քերթվածը, զոր կը ներփակեմ — խոսքը «Ցեղական ոգիին» («Հայրենիքի ոգին») բանաստեղծության մասին է, որ գրել է 1907-ի հունվարի 27-ին (տե՛ս ԳԱԹ, ԴՎՖ, տետր № 13, էջ 107—111)։ Առաջին անգամ տպագրվել է՝ «Անահիտ», 1907, թիվ 3—5, էջ 56—57։
3. Մաածենք և զգանք ու գործենք իբր հայ — Ա. Չոպանյանն այս արտահայտությամբ է եզրափակել «Անահիտի» 1907-ի հունվար-փետրվարի համարում տպագրված «Քրոնիկը» (էջ 44):
4. Կը կտցահարե — սևագրում այս արտահայտությունից հետո ջնջված է այդ ժանգը մայր երկրին մեջ ստրկութենեն, երկրեն դուրս՝ օտարամոլութենեն սրտերը կը ծածկե» նախադասությունը։
79. ԱՐԻՍՏԱԿԵՍ ՔԱՍԳԱՆՏԻԼՅԱՆԻՆ
(էջ 332)
Սևագիրը՝ ԳԱԹ, ԴՎՖ, № 67, էջ 73-74։
Առաջին անգամ հրատարակվել է՝ «Նամականի», էջ 101 — 102։
Թվագրվում է տետրի նամակների հերթականության և Ա. Քասգանտիլյանի՝ Վարուժանին հղած 1907-ի ապրիլի 3-ի նամակի (տե՜ս «Նամականի», էջ 249—251) բովանդակության հիման վրա։
Տպագրվում է սևագրից։
1. Ձեր նամակին — խոսքը Ա. Քասգանտիլյանի 1907-ի ապրիլի 3-ի նամակի մասին է (տե՜ս «Նամականի», Էջ 249— 251)։
2․ Ինչպե՜ս չհիշել Բրգնիկը — այս զեղումով Վարուժանը արձագանքում
