ուրախ է, որ անզուգականն Վարուժան անձամբ կապտակե այդ ՍՏՎԵՐ ԹՇՆԱՄԻՆԵՐԸ»։
1. Նամակներդ... վերջին երկտողդ — հիշաաակված նամակները և երկտողը չեն հասել մեզ։
175. ԱՐԱՔՍԻ ԹԱՇՃՅԱՆ-ՎԱՐՈԻԺԱՆԻՆ
(էջ 447)
Ինքնագիրը՝ ԳԱԹ, ԴՎՖ, I № 42։
Առաջին անգամ հրատարակվել է՝ «Սովետական գրականութեան», 1977. № 6, էջ 146, Գ. Ազնավուրյանի «Դանիել Վարուժանի նորահայտ նամակներից» հոդվածում։
Տպագրվում է ինքնագրից։
1. Միհրդատի բերդը — խոսքր ռազմական և քաղաքական գործիչ Միհրդատ Եվպատորի (մ. թ. ա. 132—63) մասին Է, որը նվաճել է Փոքր Ասիայի մեծ մասը, այդ թվում նաև՝ Նիքսարը։
2. Ժողով ունինք — Հայտնի չէ, ի՞նչ ժոդովի մասին է խոսքր։ Հավանաբար Վարուժանը Եվդոկիայի շրջակա բնակավայրերում շրջագայել է ինչ-որ հանձնարարությամբ և Հանդես եկել բանախոսություններով:
176. ՄԵՐՈԻԺԱՆ ՊԱՐՍԱՄՅԱՆԻՆ
(էջ 448)
Ինքնագիրը՝ Վահե Սեթյանի Հավաքածուում (Բեյրութ), լուսապատճենը՝ ԳԱԹ, ԴՎՖ, Լ № 52։
Առաջին անգամ, հապավումով, հրատարակվել է՝ «Շանթ», 1918, թիվ 26, ապա արտատպվել՝ «Նամականիշ, էջ 198։
Տպագրվում է լուսապատճենիդ, ամբողջությամբ։
1. Քերթվածներուս համար Ձեր ցույց տված գուրգուրանքին — «Գեղեցկության արձանը» բանաստեղծությունից բացի (տե՛ս № 172 նամակի № 4 ծանոթադրությունը) «Շանթը», մինչև նամակի գրության օրը, տպագրել է նաև Վարուժանի «Դադար» (1911, թիվ 9, էջ 136), «Ո՜ Տալիթա» (1912, թիվ 14, էջ 226) և «Սադուռնական» (1912, թիվ 18, էջ 281) բանասաեղծությունները։
2. Փոխարժեքը հանձնեց ինժի — Լութեր Կորկոտյանը «Շանթի» գործակալն էր Եվդոկիայում։
3. Ա. Չոպանյանի մասին կը բաղձայի ես ալ բան մը գրել այդ հոդվածը պետք է գրվեր Ա. Չոպանյանի գործունեության 25-ամյա հոբելյանի առիթով, որը պետք է տոնվեր 1914-ին, սակայն ինչ-ինչ պատճառներով չնշվեց։ Իսկ առհասարակ Վարուժանը մամուլում Ա. Չոպանյանի մասին ոչինչ չի գրել։
