Վենետիկի Մխիթարյանց վարժարանում Ա. Քասգանտիլյանին իր աշակերտած լինելը։
2. Պիտի հրատարակենք «Նավասարդ» անունով... տարեցույց մը — Կ. Պոլիս տեղափոխվելուց հետո Վարուժանը և Հ. Ճ. Սիրունին ծրագրում են հրատարակել գրական-գեղարվեստական տարեգրքերի շարք «Նավասարդ» անվամբ։ Առաջին գիրքր թվագրված է 1914-ին, բայց լույս է տեսել 1913-ի նոյեմբերին (տե՛ս «Բյուզանդիոն», Կ. Պ․, 1913, թիվ 5195)։
3. Բացե՛ք Ձեր ներշնչման դուռը — «Նավասարդում» Ա. Քասգանտիլյանից ոչինչ չի տպագրվել։
182. ԵՐՎԱՆԴ ՔՈՉՅԱՆԻՆ
(էջ 455)
Ինքնագիրը չի պահպանվել: Ընդօրինակությունը՝ ԳԱԹ, ԴՎՖ, № 112 (ուղարկեւ է հասցեատերը)։
Տպագրվում Է առաջին անգամ։
1. Ստացա Ձեր նամակը — հիշաաակված նամակը չի հասել մեզ։
2. Ցավակցությաններս Ձեր աշխարհարժեք կորուստին համար — ցավակցությունը հայտնված է Ե. Քոչյանի մոր մահվան կապակցությամբ։
183. ԳԱՐԵԳԻՆ ԼԵՎՈՆՅԱՆԻՆ
(Էջ 457)
Ինքնագիրը՝ ԳԱԹ, Գ. Լևոնյանի ֆոնդ, № 1842։
Առաջին անգամ հրատարակվել է՝ Երկեր, 1945. Էջ 427—428, ապա՝ «Նամականի», Էջ 202 — 203։
Տպագրվում Է ինքնագրից։
1. Ձեր քարտը — հիշյալ բացիկր չի հասել մեզ։
«Նավսաարդ» — տե՛ս № 181 նամակի № 2 ծանոթագրությունը։
3. Այդ նյութը, զոր ընտրած եմ — ինչպես երևում է, Գ. Լևոնյանը համաձայնություն է տվել աշխատակցել «նավասարդին», սակայն տարեգրքում նրանից ոչինչ չի տպագրվել։ Հավանաբար ուշացրել է խոստացված նյութը։
4. «Ո՛վ Լալագեին» դեմ աղմկողներուն — «Ո՛վ Լալագեի» մասին տե՛ս № 164 նամակի № 2 ծանոթագրությունը։ Այդ բանաստեղծության կապակցությամբ Հարություն Սուրխաթյանը Վարուժանին որակել է «Արևելյան դեկադենտ» (տե՛ս ԳԱԹ, Հ. Սուրխաթյանի ֆոնդ, №№ 73—74 և 154), Շիրվանզադեն այն համարել է «կեղտոտ ոտանավոր» , իսկ հեղինակին՝ «գոռհիկ, կոպիտ, ամոթից ու ամենատարրական ճաշակից զուրկ բանաստեղծն (տե՛ս Շիրվանզադե, Երկերի ժողովածու, հ. 10, Երևան, 1962, էջ 475-476), «Մշակը» (1912, № 125), պաշտպանելով Շիրվանզադեին, Գ. Լևոնյանին մեղադրեց «ուղղակի պոռնկական գրվածքներ» հրատարակելու մեջ։ Շիրվանզադեին
