Էջ:Daniel Varoujan, Collected works, vol. 2 (Դանիել Վարուժան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/144

130 Շուրջը գլուխիդ, ըստինքներուդ վրա թառած՝
Խըմեց ջըրիկն իր անհագ
Սըրտիդ ակեն վիրավոր։
Այս՝ քու հիվանդ սիրայդ պատկերը, մորթե՛
Գուռին քարին վրա մորթե՛։
135 Հերի՛ք ծոցիդ մեջ գըգվես
Գըլուխը ժիր և մագիլներն իր խոցող։
Հերի՛ք լուսեղ ափիդ մեջ
Կերցընես կուտն իր անգին.
Աստղիկի այդ տատրակը վարդ կըտուցով,
140 Գուռին մամռոտ քարին վրա,
Մորթե՛, աղջիկըս, մորթե՛։