[Քանի՞ հազար, կամ քանի բլուր տարիներ
Պետք է հիշել, քանի՜ հույսի գերեզման
Պետք է ողբալ, և կամ արյան դեռ քանի
Բեղուն կաթիլ, իբրև հոգվո կարմիր սերմ
Վարն անդունդին մեջ մռնչող
Ժողովուրդներուն նոթի բերնին մեջ թոսել]
67—69
Քանի՞ անգամ պետք Է ճամբուս վրա իյնամ,
Վարն անդունդին մեջ մըռընչող
Կամ արյունես դեռ քանի [կաթիլ] շիթ բեղնավոր
Ժողվուրդներուն բերնին մեջ կայլակեմ
72
Ճամբորդությանը մեջ զիս մենակ թուլացեք,
Իբրև [նվագներն երգերու] նվագներն բյուրավոր նվագներու
[Ես իմ սըրտիս] [Սըրտիս տրոփյունը խորունկ] Տըրոփյունը
լոկ իմ սըրտիս
77—79
Սա ճամբուս վըրա մի՛ ձըգեք
[Ձեր ըստվերներն ագռավներու թևի պես] Ձեր շուքը,
սև. թևի մը պես [ագռավի] ուրուրի։
[Ո՛լ ալ զիս կանչեցեք] [Խընճույքներուն կանչեցեք] Եվ
ո՛չ ալ զիս կանչեցեք
134
Ինչպես դուն ինքդ ըսիր, բազմաչարչար տեսանող
171
Եվ ամբոխին արգանդեն ճառագայթներ պոռթկացուց,
2
Նիրվանայիդ աստղակուռ կու գամ դըռները բախել.
66
Մին մըտքերու փոթորիկ, և մյուսը կրակ աստղերու,
100
Մինչդեռ գլուխն էր ծունկիս դրած՝ կը սևեռեր նայվածքն էր
106
Սիրտը սըրտիս վրա ուրիշ [համբուրեց] սըրտի մ՝համար
բաբախեց։
156
Ա՛լ հոն էի՝ ուր [մարդիկ] մըրոտ խըրճիթներուն մեջ մարդիկ
236
Նիրվանայիդ և քեզի, հավերժական Ոչինչին...
