[Եվ միայն սըրտին ցամքած ալ] Անհաղորեն վայելքն իր
հուսկ շիթերն։
[Հուսկ շիթերուն [վայելման] վայեյքը բուռն ու անհագ]
[Միայն անուշ շընորքը դեռ կարծեու]
[Միայն երբեմն լեցնեք [խավարով] մթությամբ]
[Հիվանդ կյանքին պարապ անդունդը [ահավոր] ահեղ]
[Եվ լըռությամբ անցյալով]
[Կարծել թե] Անուշ ցնորքով կարծել թե ան [ամբողջ] անեղծ է
[Եվ ծաղկելու ընդունակ]
46—47
Մոխի՜ր, մոխի՜ր, և ավերա՜կ [և սոսկում] և նույնիսկ
[Եվ խոր սոսկում մը տեսնելու նույնիսկ իր] [Մը [տեսնելու]
նայելու. նույնիսկ իր] [Անձին վըրա սեփական] [Սեփական
անձը իր [տըխեղծ] ունայն] Խորունկ սոսկում միր իսկ անձին
նայելու։
51
Ահավոր Է [անոր] տեսնել հատակը [նայել] [տեսնել] անոր։
53
[Ոսկեզօծող լուսնի լուսնին] [Ոսկի կապող] Լուսնին ոսկի
կապող մեկ շողը բա՛վ է։
57
Հովը [կ՝ոռնա] [հորձք կու տա] կու լա, կը կաղկանձե,
կը թըռջի։
59—60
Հովը [կու լա] կոռնա... հովը բացավ մեղմորեն
(Սենյակիս դուռը խարխուլ] Պատուհանիս փեղկը, հին։
[Միայնությունն ու մըթընշաղը միայն
Մեր մեծության կու տա ցնորքը.
Մեզի կու տա ցընորքը սեր մեծության]
Միայնության մըթընշաղին մեջ միայն
Անձը զինք մեծ [համարելու] քնկատելու] ցնորքն ունի,
Եվ այս [վայելքն է մինակ] միակ վայելքն է
[Նոր բնությունքս որ]
Անոնց, որոնք շռայլորեն
Զիրենք իրենց նըմաններուն տալե վերջ
[Բնության մեջ] Զեն գըտներ նոր բան առնելու։
[Եվ մարդիկներու պես
Եվ Աստուծմե կը մերժվին]
Մարդիկներեն առնելու։
Ոչինչ նոր բան կը գըտնին
Իսկ Աստուծմե և կիներեն՝ կը մերժվին։
54—57
Ես չե՜մ ուզեր լամբարիս լույսը երբեք․
Բայց, լուսինն ալ, [ավաղ], լուսինն ալ [ահա]՛
Այն դրացի երգին ետև ծածկվեցավ։
