Էջ:Fahrad Soghomonyan, Ddmashen (Ֆահրադ Սողոմոնյան, Դդմաշեն).djvu/456

Այս էջը սրբագրված է

ԵՐԿԱՐԱԿՅԱՑՆԵՐ


                            տարիքը
1. Սիմոնյան Արզուման 108
2. Սիմոնյան Առաքել 91
3. Սիմոնյան Նազանի 100 ապրում է
4. Տեր-Առաքելյան Յաղութ 105
5. Սիմոնյան Նիկոլ 95
6. Սիմոնյան Բերսե 101
7. Յախանյան Անո 102
8. Բաղդասարյան Բարեղամ 95 ապրում է
9. Թադևոսյան Արեգնազ 91 ապրում է
10. Սարգսյան Թամամ 98
11. Կյուրեղյան Բարիշ ն 96 ապրում է
12. Ավետիսյան Սոնա 96 մահացել է 1997-ին
13. Սողոմոնյան Գառնիկ 90
14. Գալստյան Լազիր 93
15. Պետրոսյան Փամբուխ 96
16. Հակոբյան Խաչատուր 95 ապրում է
17. Հակոբյան Սիրուն 90 ապրում է
18. Միրզոյան Միրզա 90 ապրում է
19. Մնացականյան Թերեզա 89
20. Ավագյան Ջիվան 89
21. Վարդանյան Մանյակ 108

«ԴՈՄԻԿԸ»

1830-ից հետո նորին կայսերական մեծության հրահանգով ու ցուցումով Կովկասում, առանձնապես Հայաստանում, սկսվեց տնտեսական ռազմական նշանակության ճանապարհների շինարարությունը։

Ճանապարհների որոշ հատվածներում պատրաստվում էին փայտյա տնակներ։ Սկզբում դրանք փոխարինում էին իջևանատներին։ Անձրևի ու բքի ժամանակ անցորդները, հաճախ նաև սայլվորները պատսպարվում էին տնակներում։

1860-ին սկսվեց Երևան-Աղստաֆա խճուղու շինարարությունը։ ճանապարհը ուղիղ գծով Դդմաշենից հեռու էր վեց կիլոմետր։