վշտի մեջ կրկնում էր իր «Ծանր բեռան տակ մնալով» երգը։ Շուտով վրա է հասնում երկրորդ դժբախտությունը։ Աշուղի երկու որդիները՝ Ջիվանը և Բալոն աշխատում էին Բաքվի նավթահանքերում։ Առաջավոր, ակտիվ բանվորներ էին։ Մասնակցում էին բանվորական ցույցերին և գործադուլներին։ Սմբատ Ղարիբյանը պատմում է, որ ինքն ականատես է եղել, թե ինչպես Ջիվանին անձամբ շփվել, զրուցել է Ստ. Շահումյանի հետ։ Եվ ահա, 26 կոմիսարների հաշվեհարդարի ժամանակ կախաղան են բարձրացնում աշուղի զույգ զավակներին։ Այս առիթով է նա հորինել «Ցավերս անհամար, հոգսերս հազար» երգը.
|
Աշուղի դուստրը՝ Բաղդագյուլը (բանահավաք, մանկավարժ Գուրգեն Ստեփանյանի մայրը), նույնպես մահանում է ոչ սովորական պայմաններում՝ ծննդաբերության ժամանակ։ Այդ առթիվ է Սևանը հորինում իր «Մտել եմ վշտերիս ցավի սենյակը» բանաստեղծությունը, որի երկրորդ քառյակը, ցավոք, չի պահպանվել։
Դժբախտ աշուղը իր մահկանացուն կնքում է այն օդայում, ուր անցկացրել էր տառապանքներով լի իր կյանքը։
Սևանը տիրապետել է աշուղական արվեստի գաղտնիքներին։ Կան պարեղանակներ, որոնք տարածված են Սևանում և Հրազդանում, կոչվում են՝ «Սևանի», «Միրզայի», «Բաղդագյուլի»։ Դրանք մեր հարգարժան աշուղի ստեղծագործություններն են։
|
