ԿԵԿԵԼ
Ա՛րի, մա՛մի ջան, դու՛ն ասա. բիջը ջեր չէ հիդ էկի, ու դեդեն Էլ սարդըփումն է։ Մեկ խոսեցա էն տղի հիդ, Հենց գիդեի ամութու գեդինը մտա:
ՕՍԿԱՆ
Տո, գնա ասա' Կամեցեր իմ ասաււ մ, Հք. Լ ի*ո*ք ւ վՈԼր կուլ սաա։ Ւժում չայ էլ կու բերիս միղ Համա։ Կեկելբ գուրս է գնում խորքի գււնից կարիքներն ուղղելու]: ՏեՍԻԼ &ե ՕՍԿԱՆ, մենակ: Տո, գարմանր խալխ է էս միր խալխը. Փոանգսանու. ամեն մոդեքը սորվեցան ու. վ>ադաըավարութի նը չէ։ Թե ամութեմեն շաա ին քաշվում, էն կրինսլինիմևն ամանչին, վուր Հենր գիդե- նաս շուրավանց բգրիալեք ԱԼ^<^*է (—՝bs է նայում:) էս թնչ էլան... մե տեսն իմ... (Դուրս նայելու] խորքի ղււնից:) Պ*իվիր է դալի։ (Նկսւտե- լու| իր ւյերարկուն:) էս էլ էստքչг է թողի... Վերցնելու] ւ]երսւրկուն, esuiigni] գարս է տանում ձսւխ ղււնից. խորքի ղււսւն|1 երևում են' սաաջ Կեկելը, 1)ետո Արութինր; ՏԵՍԻԼ ծՅԼ ԿԵԿԵԼ, ԱՐՈԻԹԻՆ ԿԵԿԵԼ
,ամ եցեք։ (Այս ու այն կողմր նայելոփ) Հորևս լքամեն գու քա. Էստի մ ու լափ տվեք։ (Ցույց տալու] քսւգմոցբ:) Համեցեը... Արութինը գլուխ է Տսւլիս, Կեկե||ւ ւղւստասխանում է 1ւ գարս է գնում о ախ գււնից: ՏեՍԻԼ ժէ ԱՕՈԻԹԻՆ, մենակ: Փոքր լււությունից նետո: Ախէ ի*ե$ սիրուն Է։ Ւմացիլ Էի, վուր լավ ախչիկ Է, ամա չէՒ ղՒղՒ, թե Հսենց անտիկա Է։ Լ Աո֊սւջ գալու]:) Զենը գրուստ սրտումս նստեր ավ։ Էնդուր էլ դիփ ասում էին ինձ' թե կնիկ գ ուղիս, կ ոսե, սրա հանգի ախչիկ չկա վքախկում ը, կ'ոսե։ Ա'խ, ես սրա հոքուն մեռնիմ, բոյին շիմշատ ըլի հենց գիդենաս։ Ամա էրանի գիդևնամ, թե էս Օսկան Պետրովիչն ուր է կանչի ինձ... Թե բան ուներք ինչի? փողորումը չասավ։ Օսկանի մտնում Լ ձախ ղոնից; Ж
