Ձիավորն ասաց սպառնալով.
|
Այս ասելով ձիավորը հանեց թուրը և բարձրացրեց, որ զարկե աղջկանը, բայց նա բղավեց.— Վա՜յ, վա՜յ, մի՜ զարկիր, մի զարկիր, ես աղջիկ եմ, ես աղջիկ եմ, ահա՜, ահա՜, ետ եմ դառնում։
— Որ աղջիկ ես, ուրեմն գնա ձեր տուն, ձեր հավերին կուտ
տուր։ Տղամարդի հագուստ ունենալը բավական չէ, պետք է տղամարդի
սիրտ էլ ունենալ։ Էլի լավ էր, որ ինձ պատահեցար և ոչ
մի ուտիչին.— ասաց ձիավորը և անհայտացավ։
Աղջիկը դողդողալով վերադարձավ տուն։
— Է՜... ո՞ւր է բերած որսդ հարցրեց հայրը.— իեչո՞ւ այդպես
շուտ վերադարձար։
— Ճանապահին ջերմս բռնեց, հայրիկ, գլուխս ցավում է,—
պատասխանեց աղջիկը:
Մյուս օրը միջնակին ուղարկեց։ Նա էլ մեծին պատահած փորձանքին
հանդիպեց, նրա պես վախեցած վերադարձավ տուն։
Երրորդ օրը Արեգնազանին ուղարկեց։ Նրան ևս հանդիպեց
միևնույն ձիավորը և ասաց.
|
Արեգնազանը պատասխանեց բարկանալով.
|
