Իսկ ինչ վերաբերում է երեխային, պետք է ասել, որ երեխաների բախտի պահպանողը ներշնչեց այգիների կառավարչին, որ զբոսնում էր գետափին, որ նա դարձյալ նկատի զամբյուղը: Եվ ինչպես առաջին անգամը, կառավարիչը փրկեց երեխային և տարավ կնոջ մոտ, որ սիրեց նրան, ինչպես իր սեփական զավակին և սկսեց նրան նույնպես մեծ հոգատարությամբ սնուցանել, ինչպես աոաջինին։
Մուլթանուհին ծնավ երրորդ զավակը։ Իսկ նրա քույրերը,
որոնց ատելությունը դեռ չէր բավականացած, շարունակում Էին
իրանց կրտսեր քրոջ կորստի մասին մտածել, և նործին աղջկանը
նույն ձևով ջուրը ձգեցին, ինչպես և նրա եղբայրներին։ Բայց նրան
էլ պատսպարեց այգիների կառավարիչը և նրա եղբայրների հետ
սննդեց, դաստիարակեց։
Բայց այս անգամ, երբ քույրերը իրանց անելիքն անելով՝ նորածնի
տեղը դրին մի կույր մուկ, սուլթանը, չնայած իր բարեգթությանը,
չկարողացավ զսպել բարկությունը և բացականչեց.
— Աստված անիծում է իմ ցեղս այն կնոջ պատճառով, որի
հետ ես ամուսնացաք:Ես ամուսնացել եմ իսկապես մի հրեշի հետ։
Միայն մահը կարող է ազատել նրանից իմ բնակարանս։
Եվ մահվան դատապարտեց սուլթանուհուն։ Հրամայեց իր
զինակցին, որ կատարի հրամանը։ Բայց երբ որ տեսավ արտասուքը
և անսահման կսկիծը այն կնոջ, որին սիրել էր իր սիրտը,
սուլթանը շատ խղճաց և երեսը շրջելով հրամայեց փակել նրան
ապարանքի հեռավոր սենյակներից մեկում, որ այնտեղ անց կացնի
իր կյանքի մնացած օրերը։ Եվ այն օրվանից էլ չուզեց տեսնել
նրա երեսը։ Այնուհետև խե՛ղճ կինը խոր տխրության և արտասուքի
մեջ, ընկղմած, երկրային բոլոր դառնության ճաշակն առավ։
Իսկ քույրերը շատ ուրախացան, հագեցնելով իրանց չարությունը,
և այդ օրվանից կարող էին հանգիստ սրտով ուտել իրանց
ամուսինների պատրաստած քաղցրեղենները և համադամ խորտիկները։
Եվ օրերն ու տարիները անց էին կենում միատեսակ արագությամբ՝ թե՛ արդարների և թե՛ մեղավորների գլխովը, բերելով այն, ինչ որ վիճակված էր ամեն մեկին։
Եվ ահա երր որ կառավարչի որդեգրած երեխեքը երեքն էլ
մտան պատանեկության հասակը, իրանց գեղեցկությունով սկսեցին
կուրացնել բոլորի տեսությունը:
