Ձեռները ասացին.
— Մենք ամեն ինչ կշինենք, կքանդենք։
Գլուխը ասաց.— Հը՜մ…
Ոտները ասացին.
— Մենք ամեն տեղ կերթանք, ման կգանք։
Գլուխը ասաց.— Հը՜մ…
Բերանը և լեզուն, ձեռքերը և ոտները ասացին գլխին։ — Ինչո՜ւ ես հըմ անում։
Գլուխը պատասխանեց. — Ինչ անեք, չանեք՝ առաջ ինձ պիտի հարցնեք։
Ոտները և ձեռները կուչ եկան, բերանը մնաց բաց, իսկ լեզուն կակազելով ասաց.
— Հա՜… ղորդ է ասում գը-գը-գլոլխը…
1908
Պայծառ արևը բարձրացավ երկինք և ոսկեփայլ ճառագայթները տարածեց երկրի վրա։
Առաջին ճառագայթն ընկավ արտույտի վրա։ Արտույտը թպրտաց, թափ տվեց թևերը, դուրս թռավ բնից, բարձրացավ վեր ու վեր և սկսեց երգել բարձրաձայն. — ճի՜վ, ճի՜վ, ճի՜վ. ճիլի-վիլի, ճիլի-վիլի. վո՜ւտ-վո՜ւտ-վո՜ւտ, ճը՜ռռ…
Երկրորդ ճառագայթը նապաստակի վրա ընկավ, նապաստակն ականջները խլշացրեց, նայեց դես ու դեն, ցատկելով մտավ ցողաթաթախ կանաչկուտը և սկսեց նախաճաշիկ անել մեղրածոր խոտերով։
Երրորդ ճառագայթը հավաբունն ընկավ։ Աքաղաղը թափ տվեց թևերը և կանչեց ծուղրուղու…Ղո՜ւ-ղո՜ւ-ղո՜ւ։ Կանչեց աքաղաղը հավերին, որ ցած իջնեն թառերից և առավոտյան նախաճաշիկն անեն։
Հավերը ցած թռան, կչկչացին և աքաղաղի հրավերով սկսեցին քուջուջ անել։
