Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 1 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 1-ին).djvu/243

Այս էջը հաստատված է

— Ծաղիկը մոտդ է, տո՛ւր,— բղավեցին երեք-չորս տավարած։

— Ի՞նչ ծաղիկ, ի՞նչ եք ասում,— ասաց Մարիամը շփոթվելով։

— Թողեք, թողեք,— ասացին մյուս տավարածները, որոնք ճանաչեցին Արզումանին,— դրանց ծաղիկը ուրիշ կռվածաղիկ է, մեր ուզած ծաղիկը չի։— Եվ սկսեցին մեկ մեկի ականջում փսփսալ — տեսա՞ր, տեսա՞ր, Արզումանն էր, Արզումա՛նն էր...


Դ

Մյուս օրը սովորական հանդեսը շատ փառավոր կերպով կատարեցին աղջկերքը։ Ծաղիկը կիսել էին և տվել երկու խմբի ձեռքը։ Առաջին խումբի ձեռիցը խլեցին տավարածները և ուրախությունից գժվածի պես փախան։ Իսկ մյուս կեսը աղջկեքը տարան ցողեցին իրանց ուզածի պես և վերադարձան ուրախ-ուրախ։ Տավարածները երբ որ իմացան իրանց խաբված լինելը, խլած ծաղիկները խաչաձև փնջեցին և կախեցին կովերի ճակատներից։ Այսպիսով համ կովերը զարդարվեցին ծաղիկներով, համ աղջկեքը կատարեցին իրանց հանդեսը առանց տղաներին հարկ վճարելու։ Բայց տղեքը մտածեցին, որ այս խորամանկության վրեժը մյուս տարի առնեն և սրանով մխիթարեցին իրանք իրանց։

Առավոտը վաղ վեր կացավ Հերիքնազը և ուզում էր հանդեսին մասնակցել, բայց Մարիամը թույլ չտվավ, թե՝ կմրսես, դողդ կկրկնվի, տաք կաց, որ լավանաս շուտով։ Նա չպատմեց իր գիշերային այցելությունը, չասաց, որ Արզումանին տեսել է, որ Հերիքնազին մի նոր մտածմունքի մեջ չձգե։

Հերիքնազը երկու մատանի ուղարկեց Մարիամի ձեռով, որ գցի բղուղի մեջ։ Մատանիքներից մեկն իր համար էր, իսկ մյուսն Արզումանի։ Այդ մատնիքները հանեցին թե չէ, նրանց հարևանի աղջիկը բերավ Հերիքնազին տվավ և պատմեց, թե որի համար ինչ վիճակ դուրս եկավ։

— Դե ասա տեսնեմ, Մագթաղ ջան, սրա համար ի՞նչ դուրս եկավ,— ասաց Հերիքնազը իր մատնիքի համար։

— Դրա համար Դախունց Թելլուն ասաց.