Այս էջը սրբագրված է
Եկե՜ք, պարոններ, եկե՜ք,
Մի կաս կածեք բնավին, Տեսեք ինչպես եմ պատմում Այս անգրամ պառավին:
Այս ասելուց հետո կախարդական գավազաններից մեկը ձեռին' մոտեցավ պառավին և ասաց.
Հրամանով, Բելիարի, ուրիելի, Սևայելի, Քա՛ր դառ, պաոա'վ, քա՛ր...
Ասաց ու զարկեց գավազանը։ Պառավը դառավ մի քած էշ և սկսեց խառանչել...
— Ա՛յ քեզ բան,— բացականչեց Արեգը.— երևի այս գավազաններից ամեն մեկը մի ջոկ զորություն ունի, կամ գուցե իմ անեծքս էր իշավարի և պառավն իր խառանչյունով ծիծաղում է ինձ վրա։ Փորձենք երկրորդ գավազանը
Սադայելի ահեղ սրով, Տարտարոսի մեծ պնդանով, Հեզ պարկում եմ, անիծում՞ եմ, Քար դառ, պաոավ, քա ր...
Պաոավը դարձավ մի սև ագռավ և ուզեց թոչիլ, բայց ոտները կասլած էին, չկարողացավ... — Սպասեցեք, երրորդ գավազանը փորձենք։ Առավ երրորդ գավազանը և սկսեց ավելի թունդ անիծել, կարծելով, թե իր անեծքի թուլությունիցն է, որ պառավը քար չի դառնում։
Քարեկարկուտ, Արյունանձրև , Մեգ, մառա խուղ, Թանձր մռայլ, Խիտ աղջմուղջ. Թունդ երկրաշա՞րժ,