Շարունակ տանջվիլ քա՜- ռա՜ - սո՜ւն տարի,
Փշալից ձեռքում մի անգութ չարի...
Եվ ահա այղ խիստ, չար կապանքներից,
Անխորտակելի այղ շղթաներից
Մեզ ազատում է մի չքնաղ ոգի.
Ամեն տեղ սփռում և կյանք, և հոգի...
Ո՞վ էր այղ Քաջը, այղ Առաքինին.
— Ահավասիկ Նա—Արեգ պատանին.
Սա է, որ սրբեց իմ սուգն ու լացը.
Խմե՜նք Արեգի անգին կենացը...
|
|
Թագավորի այս առաջարկության վրա հազարավոր ձայներ միասին «կեցցե՜ Արեգ» գոլեչով՝ թնդացրին ամբողջ ապարանքը։ Աշըղներն էլ՝ որ թագավորի ակնարկելուն էին սպասում, խմբովին Հնչեցրին հիսնաղի քնարները և երգեցին
միաձայն.
Արի բյուլբյուլ, ուրախացիր,
Քո վարդն ահա բացվել է.
Վերադարձիր, էլ մի՝ վախիր,
Քո թագուհին բացվել է:
Արեգն իջավ Երկնքիցը,
Ամենայն տեղ կլանք սփռեց,
Քարերն ամեն Հողի առան,
Քո կարմիր վարգն էլ բացվեց:
Արի բյուլբյուլ, ուրախացիր,
Քո վարդուհին բացվել է.
Արի երգիր,էլ մի՛ վախիր
Քո թագուհին բացվել է...
Արեգը մեկ Արեգակ է.
Քաջ պատանու կերպ առած,
Սա բարի է, առաքինի,
Արևի պես ողորմած:
Արի բյուլբյուլ, ուրախացիր,
Քո վարդուհին բացվել է.
Արի երգիր,էլ մի վախիր,
Քո թագուհին բացվել է...
|
|
Աշըղներր դեռ երկար կշարունակեին Արեգին գովասանել:
