Երկրորդ անգամ տպագրվել է «Գրական թերթ»-ում (1934 թ. փետրվարի 20, № 5) և այստեղից էլ արտատպվել «Անաստված» հանդեսում (1934 թ.):
ԱՆԵԾՔ
(52-53)
Գրվել է, հավանաբար, 1909 թ. և աոաջին անգամ տպագրվել «Աղբյուր»֊ի նույն տարվա նոյեմբերյան համարում (№ 1, էջ 268—269):
ԱՏԱՄԸ ՓՈԽԱԾ
(54)
Գրվել է. հավանաբար, 1903 թ. նոյեմբերի սկզբներին և աոաջին անգամ տպագրվել «Աղբյոլր»-ի նույն տարվա դեկտեմբերյան համարում (№ 12, էջ 298)։
ՀՈՎՎԻ ՍՐԻՆԳԸ
(54-56)
Գրվել է 1909 թվականի վերջերին և աոաջին անգամ տպագրվել «Աղբյուր»-ի նույն տարվա դեկտեմբերյան համարում (№ 12, էջ 305 —306) վերնագրիր հետո՝ «Նվեր երաժշտագետ Մուշիկիս» ընծայագրությամ: Մուշիկը' հեղինակի որդին է' անվանի երաժշտագետ Մուշեղ Ղապարոսի Աղա- յանը, որն այն ժամանակ սովորում էր Պետերբոլրգի Կոնսերվատորիայում: Այս չափածո փորրիկ ավանդության» առիթը տվել է նա' բանաստեղծ ի երաժշտագետ որդին' Պետերրոլրգից իր հորն ուղղած մի բացիկով, որի վրա նկարված կար այն, ինչ նկարագրված է բանաստեղծության մեջ' «Հովիվը սարին, ոչխարն աոաջին» սրինգ նվագելիս' շրջապատված գայյերով, որոնք ազդու նվագից՝ անշարժ լսում են և չեն հարձակվում ոչխարի հոտի վրա: Այս մասին մեզ անձամբ պատմեց ինքը երաժշտագետ Մուշեղ Աղայանը:
ԾԻԾԵՌՆԱԿԻ ԳԱԼՈՒՍՏԸ
(57)
Գրվել է, հավանաբար, 1910 թվականի հոկտեմբերին և աոաջին անգամ տպագրվել «Հասկեր»-ի նույն տարվա նոյեմբերյան համարում անստորագիր (№ 11, էջ 308), Հեղինակի անունը նշված է միայն նյութերի ցանկում:
