Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 3 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/175

ч աաակեցնում։ Զեզ օրինակ Մանդինյան և Բահաթրյանа որոնք միմյանց ջնջեցին «Վարժարանի» մեջ։ Այս եսականու¬ թյունը մի ախտ է, որով մեր նոր սերունդը վարակվում է այս բարոյական հրեշների ձեռքով։ Սրանք այն համոզմունքն ունեն, որ ամենայն ինչ իրանց եսի համար է ստեղծված, իսկ իրանք ոշ մի բանի, այլ պետք է իշխեն ամենայն ձկանց ծովու և ամենայն թռշնռց երկնից։ Երևակայել պետք Հ, թե ինչ ոգի կունենա սրանց կրթած սերունդը, արդյոք ընկերակա ն, ար¬ դյոք համայնակա՞ն, հասարակակա՞ն. ամենևին ոչ։ Աստված տա, որ Գերմանիայից գեթ այսուհետև եկածները գիտենան իրար հարգել, իրար՛ աջակցել, փոխանակ միմյանց ջնջելու և միմյանց հպատակեցնել ճգնելու։ Գանք հիմ՛ս և տեսնենք ինչպիսի նմուշ է «Մուրճ»֊ի առա¬ ջին տետրըէ ՄԱՏԵՆԱԽՈՍՈՒԹՅՈՒՆ «Սուրճ* — քաղաքական, հասարակական, գրական ամսա¬ գիր. Л» 1. 1889 թիվ (աոաջին տարի)—խմբագիր-ճրատտրա¬ կիդ Ավետիք Արասխանյանցւ «Մուրճձ֊ի առաջին տետրը մեզ վրա լավ տպավորություն արավ, բացի խմբագրի առաջնորդողից է որը նույնպես լավ տպավորություն կթողներ, եթե աղատ լիներ տեղ-տեղ միա¬ կողմանիությունից, տեղ-տեղ զայրույթից և տեղ-տեղ հայ¬ հոյանքից։ Ասված էճ բարկացեք և մի' մեղանչեք։ «Մշակ» ֊ի մասին խոսել պատմական ոճով, իբրև անցած գնացած մի օրգանի մասին, որ արդեն հնադարան է ընկել, այդ ոչ միայն աշկարա զրպարտություն է, որ ասել է հայհոյանք, այլև անխոհեմություն։ Ասենք ընդդիմ ահարութ յան օրենքով մի առարկա կարող չէ մյուսի տեղը բռնել, մինչև նրան չհե- ռացնե իր տեղից, բայց «Մուրճ»-ի տեղն ու ճանապարհը բոլո¬ րովին այլ է, «Մշակя-ինը' այլ։ «Մուրճ»-ը կարող է «Մամու¬ լի տեսության» մեջ խոսել <րՄշակս֊ի մասին, երբ որ ունենա այդպիսի բաժին և ոչ թե ասել «Մուրճ»-ը հանդես է գալիս 175