Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 3 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/180

ւՈԱ11ւմնասիւ՝ո։թյուն չկա։ Վերնադիրը կարծել է տալիս, որ հեղինակն ուսումնասիրել է Պ* Պռոշյանցի կյանքը Ա նրա վե¬ պերը, բայը այսպիսի բանի հոտն անգամ չկա, այլ մի համա¬ ռոտ և տարօրինակ մահացուցակ է։ Աստված գրողի հոդին լուսավո րե։ ((Գաբրիել Ս ուն դուկյանց»— կենսագրական ուսվածը Գե֊ վորգ Չմշկյանի։ Պ. Չմշկյանի շնորհիվ մենք առաջին անգամն է, Որ ծանոթանում ենք պ. Սունդուկյանի կենսագրությանը։ Ափսոս ոը նկարագրված չէ, թե բնավորությամբ ինչպիսի մարդ է պ• Ս ունդուկյանց։ Ես չգիտեմ ինչո ւ համար փախս են տալիս մեր կենսագիրները բնավորության նկարագրից, մինչդեռ կենսագրության աղն ու համեմը հենը այդ է։ Ափսոս որ ես մոտիկ ծանոթ չեմ պ. Սունդուկյանցին, որ լրացնեմ պ. Չմշկյանի բաց թողածը։ Պատահել եմ շատ քիչ անգամ պ• Սոմտդուկյանղին և այն տպավորությունն եմ ստացել, որ այղ մարդը սիրում է, որ իրան պատվեն և մեծարեն։ Այս բանը պետք է հաոա ջացած չինի այն պատվից, որ տվել են իրան բեմ կանչելով։ Ես ու իմ աստվածը' մեր ժամանակ ոչ միայն պ• Սունդուկյանց, այլ նույնիսկ անբարոյական վոդրվիլներ գրող- ներն անգամ ավելի մեծ պատիվ ունին, քան բարոյակրթու- թյուն տարածող բանասերները։ Հետին դերասանին անգամ, բեմ են կանչում կրկնակի և ծափահարությամբ դղրդեցնում թատրոնը, բայց գրական մշակներին միայն ապտակի են նյր֊ ժանացնում: Պոչիս միթե քի՞չ տաղանդավոր գրողներ են եղե>, որոնց հիսունամյակն անգամ անցել է, բայց տոնվեց ավ առա֊ ջին անգամ պ. Ադամ յանի հոբելյանը։ Պ. Ադամյանը մեր ամե֊ նասիրելին է թեև, բայց պետք է ասենք, որ մեր երեսպաշ¬ տությունը Պոլիս էլ գնաց։ Մենք էլ կատարեցինք պ, Գ. Չմշկյանի հոբելյանը, բայց Պռոշյանցինը ձգեցինք հնադարան։ Ադամյանր հանճարավոր դերասան է, բայց փոքր հանճարի տերեր չեն և Աղաբեկյան, Մամուրյան, Յութուջյան և այլք, որոնք ամբողջ տաճկահայոց մտավոր զարգացման ծանր լուծը միշտ իրանց ուսերի վրա են կրում ժրաջան եզների նման։ П*վ է այսօր մեր դրականության մեջ պ. Շանշյանցի անունը տա¬ լիս, այն մարդու, որ հայոց ազգին տվել է Պռոշյաններ, Մու֊ րատյաններ, Բահաթրյաններ, Ամրիկյաններ և բազմաթիվ հա֊ 180