Էջ:Ghazaros Aghayan, Collected works, vol. 3 (Ղազարոս Աղայան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/191

գետներ այն նշանակությամբ, ինչպես այդ բանը հասկաց¬ վում է ամեն մի լավ լուսավորյալ Լրկրում, ուր կան հա¬ մալսարաններ, ակադեմիաներ և զանազան ուսումնական ըն¬ կերություններ։ Սրա պատասխանն է' մի խոշոր բացասական ՈՉ: Մեր մեջ կան, այո', զրողներ, գրելու շնորհք ունեցող¬ ներ, ինչպես կան և դերասաններ, բայց ինչ աստիճանի որ է մեր թատրոնն ու թատերգությունը, նույնն են և մեր գրողներն ու գրականությունըւ Այսպես էլ պետք է լինի ներդաշնակու¬ թյան օրենքով։ Անհատի աճելությունը բոլոր անդամների մեջ հավասարապես է կատարվում, նույնը և հասարակության ւեճե էությունը և զար կաց ում ը ։ Ուսումնարան, թատրոն և գրա¬ կանություն, ընկերություններ, բարեգործություն և այլն, բնա¬ կանապես պետք է իրար համապատասխան լինին ըստ զար¬ գացման, և հենց այդպես է մեր մեջ ամեն ինչ, որ ընդհանուր ազգային է, որովհետև մեկը մյուսից կախումն ունի, ամենի մեջ սերտ կապակցություն կա։ Անապահովությունը ուզգի մտավոր և բարոյական զարգացման ծառայողների վերաբե¬ րությամբ ընդհանուր է. քահանա, ուսուցիչ, դերասան և գրող, բոլորն էլ միևնույն վիճակն ոենին։ Զանազանությունը մասնա¬ վոր է և անհատական։ Ամենքն էլ ընդհանրապես ողորմ ութ յու- նով են ապրում։ Ամենքի էլ ստացածը ողորմ ութ յան ձև ունի։ Ամենքն էլ ողորմ ություն հավաքող աղքատներ են, միշտ մեկն ավելի ճարպիկ և պնդերես, մյուսը ամոթխած և խեղճ։ Մխիթարյանների ամբողջ հարստությունը, թե՛ գրական և թե նյութական' հարուստ մե կենասնե րի տված ողորմ ութ յու- նովն է դիզված։ Ես իմ կյանքում ը չեմ տեսած և ոչ լսած, որ մ եզան ում մի որևիցե գրականագետ առանց արտ աքին օգնու¬ թյան մի որևէ աշխատություն լինի տպագրած։ Մեր ամենից հռչակավոր բանաստեղծ Գամ առ-Հ աթիպան իր ծնվելու օրից սկսած մինչև մեռնելը և մեռնելուց էլ հետո, ողորմության են¬ թակա է եղել։ Րաֆֆու ((Փունջ»֊երը մնացին տպարանում ր փակված' տպագրության վարձը չվճարելու համար և վերջը կշեռքով ծախեցին մանրուք փաթաթելու համար։ Արծրունին ինքն էլ առաջ իր հոբիցն էր ողորմ ություն ստանում, բայց հոր մահից և քարվանսարան ձեռքից գնալուց հետո, Նա չքաշվեց ազգից ողորմություն ուզելուց։ Եթե Արծրունու վարձատրությու- 191