իմինիս և այդպէս էլ մնաց մինչև ետքը։ Մենք ամուսնացանք, զաւակներ ունեցանք, երկար տարիներ ապրեցանք միասին գրեթէ համակերպելով մեր կեանքին, բայց մեր հոգիներր իրարու ոչ միայն օտար մնացին, այլ կարծես իրարմէ կր խուսափէին։ Իմ հոգիս միշտ օտար և առանձին մնաց, հակառակ որ անկեղծօրէն կր փափաքէի հաշտութեան եզր մր գտնել ու ներքին ներդաշնակութիւնը ստեղծել մեր մէջ, բայց ատիկա անկարելի բան էր։ Մեր ամենէն մտերմական ժամերուն ի՛սկ իմ հոգիս բացակայ էր, ու այդ ժամերուն մանաւանդ բացակայ էր։ Ժամանակի ընթացքին տեսակ մը վարժութիւն տանելի դարձուց ինչ որ յուրահատկութեան տագնապներ պատճառած են ինձ երբեմն։ Ժամեր եղած են, որ իր մէկ շարժումը, իր ձայնին մէկ որոշ շեշտն իսկ բուռն զայրոյթներ պատճառած են ինձ, և գերմարդկային ջանքեր ըրած եմ ինքզինքս սանձելու և հանդարտելու համար։ Երբեմն իմ զսպուած ջղագրգռութենէս արցունքներ կը խուժէին աչքերուս մէջ, և այդ յուզումները, որ աննպատակ և տարտամ կը թուէին իրեն, պատճառ կը դառնային կասկածներու և ըմբոստացուցիչ ենթադրութիւններու։ Մէկ փափաք ունէի, առանձին մնալ ու գտնալ իմ խրտչած հոգիս և հոն փնտռել այն մխիթարութիւնները և այն ուժը, որ տանելի և խաղաղ պիտի դարձնէր իմ կեանքս։
Իմ հոգեկան անհաշտելիութիւնս արգելք չէր, որ տեսնէի Միքայէլին յատկութիւնները։ Անիկա պարկեշտ և առաքինի մարդ մըն էր։ Մեծ փափկութեամբ և անշահախնդրութեամբ վարուեցաւ իմ դրամօժիտիս նկատմամբ, նեղ օրեր ունեցաւ, բայց երբէք չի խորհեցաւ օգուտ քաղել իմ սեպհական միջոցներէս, հակառակ որ ես բոլորովին անփոյթ էի այդ մասին և պատրաստ էի ամեն ինչ տրամադրելու ընտանիքին բարօրութեան համար։ Հօրս մահուընԷն ետքը իմ ժառանգութիւնս անձեռնմխելի համարեց և իմ անուանս արձանագրելով միացուց իմ օժիտիս, որ նոյնպէս իմ անուանս կը մնար։ Ցաճախ նոյն իսկ ըսած է ինձի, թէ պիտի ուզէր, որ ես բոլորովին աղքատ ու խոնարհ դասակարգէ և անշուք աղջիկ մր եղած ըլլայի, որպէսզի համոզուէի, թէ միմիայն իմ անձիս համար սիրած էր զիս։ Հակառակ իր երևոյթին և խիստ կերպերուն անիկա իր մտերմութեան մէջ ունէր մասնաւոր և գորովագութ քաղցրութիւն մը, որ նոյն իսկ յուզիչ էր մանաւանդ այն պատճառով, որ կըզգայի, թէ չէ թափանցէր իմ հոգւոյս, ու ասիկա տարօրինակ կերպով դառն և տխուր բան մըն էր թէ՛ ինձի և թէ՛ իրեն համար։ Յամառ աշխատող մըն էր և կորովի՝ իր մտածմունքներուն և ձեռնարկներով մէջ ու կորովի և յարատև իր զգացումներով մէջ ալ։ Տասը
