էղբարք առ ձեզ պաղատիմ,
Թողութիւն խնդրէք վասն իմ,
Բազում յանցանս ես ունիմ,
Տարակուսեալ զի՞նչ լինիմ:
Այբէն մինչև ի Քէն քենէ գանգատիմ ես,
Բաներս ես ո՞ւմ ասեմ, երբ դու լըսել չես.
Գրիգոր մեծ րաբունի՛, այս գըրեցի ես,
Դուն առ ու քըննէ զիմ գանգատս ու տես:
Ես եմ տարակուսեալ ի յայս աշխարհիս,
Զինչ բոյսն աշնանային գարնան մընամ ես.
էթէ բան մի ղալատ ի գիրըս գըտանես,
Ըստ քո սուրբ խորհըրդոյդ, որ զինքըն ջնջես:
Թէպէտ և կարդացող անուն ունիմ ես,
Ժամուս միտքս է մոլար, ինձ մեղ չի դընես,
Ի քեզ եկի ծարաւ, թէ արբուցանէս,
Լուկ զջուրըդ թաքուցեր, թէ պապակիմ ես:
Խոնաւ հաւու նըման անտուն գիտեմ զքեզ,
Ծիծեռնեկի նըման լուկ բուն կու շինես,
Կանաչ դաշտիդ նըման պայծառացեալ ես,
Հրովդ անշիջելի ու այրեցայ ես:
