Սիրտըս փափագի և կայ ի դողման,
Աչերս է կարօտ տեսոյդ աննըման,
Սէ ըռուզ բուդիմ փէշի թու մեհման,
Մառանջ, մէրաւամ, սարվարի խուբան[1]:
Զիարդ բաժանիմ ի քէն կենդանի,
Առանց քո տեսուդ շունչըս կու քաղի,
Չուն թարկ բըդահամ, գուլի խօշբուի,
Գար բինամ՝ հազար ջաւր ու սըթամի[2]:
Աւրհնութիւն փըրկչին ի քեզ իջանի,
Կամօքն աստուածային կենաս կենդանի,
Գունդըք չար այսոցն ի քէն հալածի,
Զերդ ըզարեգակն փայլես ի յերկրի:
է՞ր ունայնաբանես, Աղթամարցի,
Այս կեանքս անցաւոր է՝ քեզ յուշ լիցի,
Այժմ յօժարութեամբ ես մեղաց գերի,
Բայց յետոյ լինիս ողորմ ու լալի: