Նոր Դար. — Տրամաբանազո՛ւրկ.
Մասիս. — Անպիտան։
Նոր Դար. — Չպիտո։
Մասիս․ — Դուն ինձի դեմ խոսելու մա՞րդ ես, ես հարյուր հատ Նոր Դար կարժեմ։
Խիկար. — (Մեկուսի) Եթե լուրերդ մուսարանի մեջ դրվին իբրև հնություն։
Նոր Դար Ես հազար Մասիս կարժեմ։
Խիկար․ — (Մեկուսի) Եթե թերթերդ այնպիսի ժողովրդյան մը ձեռք անցնին, որու կառավարությունը կուզե հայերեն լեզուն մոռցնել տալ հայոց։
Մասիս. — Դեռ կը խոսի՞ս:
Նոր Դար․ — Դեռ կը պատասխանե՞ս, կուզես քեզի հիմա երկու ոսկի տալով ազգին անպատվություն չբերող մեկը ծաղրել տամ։
Մասիս․ — Ամենևին, կը մերժեմ, բոլոր ջղային ուժովս բողոքելով կը բողոքեմ, ըսե՛, ե՞րբ ասանկ բան մր ըրած եմ, զո՞վ ծաղրած եմ։
Նոր Դար. — Ի՞նչ գիտնամ, բայց ծաղրած ըլլալդ աղեկ գիտեմ..․ անունը լեզվիս ծայրն է, չեմ կրնար ըսել.․․ մոռցեր եմ։
Մասիս. — Սխալ Է։
Նոր Դար․ — Կեցի՛, կեցի՛, հիմա կը հիշեմ, սա վերջին թիվերուդ մեկուն մեջը չէ՞ր որ, որ, որ,.. Քրիստոստուր էֆենտին ծաղրած էիր, ատենապետությունը շատ ծիծաղելի է ըսելով։
Մասիս. — Քրիստոստուր էֆենտին ազգին անպատվություն չբերո՞ղ է. անիկա անունով միայն հայ է, սրտով օճախեն է, աս խնդիրը գոցե՛, Աստված սիրես, ամենևին չեմ ուզեր սա օճախի խնդրույն վրա խոսիլ։
Նոր Դար. — Ամոթ, ամոթ...
Մասիս. — Նույնիսկ ամոթ ես դու։
Նոր Դար. — Կորի՛ սըկե, տերպետեր:
Մասիս․ — Կորի՜ սրկե անպիտան։
