— Զրպարտելեդ ետքն ալ, մարդոց վարուցն ու բարուցը վրայոք բարոյական խոսքեր կընես, պետք ըլլա նե երբեմն քարոզ ալ կուտաս։
— Չեմ կրնար։ Թատրո՛ն, չեմ կրնար, ասանկ հարուստ ըլլալեն ավելի աղեկ է աղքատ մնալը։
— Այս չե՞ս կրնար ընել։
— Չե՛։
— Ուրիշ միջոցներ ըսեմ նե։
— Թերևս կարենամ զանոնք ձեռք առնել։
— Անանկ է նե շաբաթ օրը եկո՛ւր։
— Շատ աղեկ։
— Խիկա՛ր, ո՞ւր էիր քանի մը շաբաթե ի վեր։
— Գողերեն վախնալուս համար դուրս չէի ելներ կոր։
— Ցերեկնե՞րն ալ գող կա։
— Բուն գողերը ցերեկները կը գործեն։
— Այսօր ինչո՞ւ ելար ուրեմն։
— Սա դուն անցյալները ստակ վաստկելու ճամբա կը ցցունեիր կոր, սա ճամբան ինձի ալ չցցունե՞ս։
— Ճամբա՞ն։
— Այո։
— Շատ աղեկ, Խուզխունճուխեն վեր կելնես.․.
— Ես Խուզխունճուխի ճամբան չեմ հարցուներ կոր, ստակ վաստկելու ճամբան կ՝ուզեմ հասկնալ։
— Շատ աղեկ։ Նախ և առաջ սա աղեկ միտքդ պահելու ես, որ հարուստ ըլլալու համար անպատճառ ուրիշներուն վնասելու ես։ Օրինակի համար, էյուպի մեջ, կամ ուրիշ տեղ մը խանութ մը պիտի շինես և կամ շինված խանութը պիտի մեծցունես. եթե ուրիշ մը տասը ղուրուշի շինե նե դուն երկու ղուրուշի շինելու ես։
— Ի՞նչպես կրնամ վերջը ատոր տակեն ելնել։
— Համբերե՛, շինել սկսելուդ պես՝ շինել տվողին կերթաս, գետնեն բարև մը կուտաս, քիչ մը կը շողոքորթես, քիչ մը կը գովես, քիչ մը կը քծնիս, քիչ մը կը քսվիս ու կսկսիս ըսեր «էֆենտի՛, մենք որչափ որ այս գնով շինելը հանձն առինք նե ատոր համար էր, որ մեր ասդիեն անդիեն ունեցած հին առնելիքները հրամանոցդ շնորհիվ ժողվենք, և կը հուսանք, որ մեր այս խնդիրքն ալ չեք մերժեր»։ Մարդը կ՝սկսի քու հին առնելիքներդ ժողվել տալ։
