Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 2 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 2-րդ).djvu/23

— Ազգային դաստիարակությունը զարգացնելու ամենեն կարճ ճամրան...

— Ւ՞նչ կ'ըսեք։

— Շատ աղեկ խորհեր եք. առողջ մարմին, առողջ միտք, կ'ըսե առածը, հետևապես մարդս որչափ միս ուտե, այնչափ առողջ միտք կ'ունենա. ուստի որչափ շատնա մսավաճաոությունն՝ այնչափ կը շատնա բանաստեղծությունը, գրականութիւնը և այլն։

— Շնորհակալ ենք, ի՞նչ պետք է այս գործը գլուխ հանելու համար։

— Ատենապետ մը, և այն ատենապետն ալ ես կ՚ըլլամ։

Դոան քովն ես կարծեմ, ասոր ալ օձիքեն քաշե և չորրորդին սպասե, որ ահա կուգա.

— Բարև, էֆենտի։

— Աստուծու բարին։

— Քանի մը երիտասարդներ մեկտեղ եկած ընկերություն մը հաստատած են. ասոնք ոչ իրենց ըրածը գիտեն և ոչ ալ ընելիքը. այսպիսի ընկերություններն ազգին չարիք հասցնելեն ուրիշ բանի մը չեն ծառայեր, ուստի մենք որոշեցինք ընկերություն մը կազմել... այդ ընկերութիւնը կործանելու համար։

— Բուն հայությունն ալ աս է։

— Մեզի կ'օդնե՞ք այս պարագային մեջ։

— Ւնչո՞ւ չէ, քանի որ կ'ըսեք թե ազգին վնասակար է, պետք է որ կործանվի։ Ես անոր ատենապետը կանչել կուտամ ե կը խոսիմ։

— Ատենապետը կանչել կուտա՜ք...

— Այո՛, պիտի վախնա՞մ իրմե։

— Բայց այդ ընկերության ատենապետը... դուք եք։

— Ե՞ս եմ... Տեր ողորմյա... ի՞նչ փույթ թե ես եմ. քանի որ նպատակին չի ծառայեր կ'ըսեք, պետք է կործանել։

— Շնորհակալ եմ։

— Մեր պարտքն է կործանել այն բոլոր վնասակար ընկերությունները, ով որ ալ ըլլան անոնց ատենապետները։ 23