Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/10

— Թեպետև դուք զիս չեք ճանչնար, բայց ես ձեր գերդաստանը խիստ լավ կը ճանչնամ. ձեր լուսահոգի հայրն իմ լրագրույս բաժանորդ էր։ Շատ բարի մարդ մ էր, աղքատներուն ողորմություն կուտար, աղքատ աղջիկներ կը կարգեր և իրեն դիմողներուն բարություն կըներ։ Ասանկ ողորմած մարդերը շատ ապրելու են. բայց, ի՜նչ օգուտ, անգութ մահը միշտ բարիները կառնե և թող կուտա լարերն, որ ազգին չարություն ընեն։ Թողունք սակայն հիները և ուրիշ բանի վրա խոսինք։ Շոգենավուն մեջ հանգիստ էիք։

— Շատ հանգիստ էի, պատվականապես կերա, խմեցի և պառկեցա, պատասխաներ Աբիսողոմ աղան՝ քայլերն շուտ և մեծ առնել սկսելով։

— Եթե հանգիստ չըլլայիք՝ վաղուան լրագրույս մեջ պիտի գրեի և ընկերության ուշադրությունը պիտի հրավիրեի ըսավ խմբագիրն ետևեն վազելով։

— Շնորհակալ եմ։

— Չաղաչեմ, ըսե՛ք ինձի, քանի՞ տարեկան եք:

— Քառասուն։

— Վաճառական եք, կարծեմ։

— Այո՛... եթե անցագիր պիտի շինել տաք, հարկ չկա, վասնզի հատ մը ունիմ։

— Չէ, վաղվան թերթիս մեջ պիտի գրեմ, որ առաջի օրը, Տրապզոնեն մայրաքաղաքս եկավ մեծապատիվ Աբիսողոմ աղա երևելի վաճառականն, որ յուր լեզվագիտությամբն և վաճառականական հմտությամբն ծանոթ է մեր ազգայիննե. բուն։ Տաճկերեն գիտեք կարծեմ։

— Ո՛չ։

— Ֆրանսերե՞ն։

— Ոչ։

— Անգղիերե՜ն։

— Ոչ։

— Գերմաներե՜ն։

— Ո՛չ։