Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/250

Փորձե և քիչ մը քնացի՛ր։

Տան տերը գլխուդ վրան կը տն՝կվի։

— Ինձի նայեցե՛ք, կը պոռա սպասավորներուն, քիչ մը ջուր բերե՛ք Պապիկ աղային։

— Չէ, չէ, չեմ ուզեր ջուր։

— Ինչո՞ւ կը քնանաք, Պապիկ աղա։

— Նստած տեղս քունս եկավ, ներեցե՛ք։

— Մեզմե չախորժեցար։

— Քավ լիցի։

— Ուրիշներուն տունը մինչև առտու կը նստիս, մեր տունը շուտ մը կը քնանաք։

— Շատ կերա այս գիշեր, այդ պատճառավ...։

— Ոչ աս է, ոչ ան, կըսե տան տիկինը, մեր տունն աղեկ զբոսում չկա, անոր համար...

— Կաղաչեմ, մի՛ խոսիք այդպես։

— Ուրիշ տուն մը գտնվեիք նե՝ հարկավ ա՛լ ավելի պիտի զբոսնուիք և զվարճանայիք։

— Սիկարա մը բերեք Պապիկ աղային, կը հրամայե տան տերը։

— Խնձոր մը ըստկեցեք Պապիկ աղային, կը հրամայե տան տիկինը։

— Շնորհակալ եմ։

— Խահվե մեփեցե՛ք։

— Թեյ մը բերէ՛ք։

— Ելի՛ր, սանկ քիչ մը պտըտե, Պապիկ աղա, որ քունդ փախչի։

— Եկո՛ւր, սքանպիլ մը խաղանք, որ չքնանաս, կը պոռա անդիեն ուրիշ մը։

— Շնորհակալ եմ, դուք քեյֆերնուդ նայեցեք։

— Չըլլար, սքանպիլ մը պիտի խաղամ քեզի հետ։

Պապիկ աղան չկրնար դիմադրել։ Կսկսի սքանպիլ խաղալ։ Հազիվ կը խաղա երեք քառորդ, և ահա քունն վերստին կուգա։

— Մի՛ քնանար, Պապիկ աղա։