Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/254

— Չանցնի պիտի տե, ի՞նչ պիտի ընե, ինձի մոսիո Բոլ կըսեն...։

— Կեցիր, հագվիմ, ու վեր երթանք։

— Աղեկ որ եկա։

— Շնորհակալ եմ։

— Եթե չի գայի, մինչև առտու պիտի քաշեիր այս ցավը.

— Այո՛։

— Եվ պիտի ըսեիր, թե մոսիո Բոլը քովս չեկա՞վ։

— Այո՛:

— Շո՛ւտ ըրե, հագվե՛ ուրեմն։

— Հիմա՛։

Պապիկ աղան կը հագվի ու վեր կելնե։

— Օ՜ օ օ, Պապիկ աղա, անցած ըլլա։

— Անցած ըլլա, Պապիկ աղա։

— Ինչպե՞ս եք, Պապիկ աղա։

— Շնորհակալ եմ։

— Այս գիշեր ձեզի անհանգիստ ըրինք։

— Ընդհակառակն, գլխուս ցավն անցավ։

— Խոսեցե՛ք, նայինք, Պապիկ աղա։

Պապիկ աղա, հակառակ յուր կամաց՝ կսկսի խոսիլ։

Հյուրերը կը նստին այնչափ, որչափ որ պետք է Պապիկ աղային քունը բավական հեռու հալածելու համար, և կը մեկնին։

Պապիկ աղան բաժնված յուր քունեն՝ մինչև առտու հյուրերն անիծելով կը տքնի։

Ի՞նչ ընե այս մարդն։

Ի՞նչպես կյանք վարե քաղաքավարության այս զոհն։

Շարունակենք։

Պապիկ աղան ստիպողական գործ մունի և կստիպվի մեկ կողմե գործին վազել և մյուս կողմե պանիր ու հաց ուտել փողոցի մեջ։

Քաղաքավարությունը կարգիլե փողոցի մեջ անոթենալը: Կուզե բարեկամի մը խանութը մտնել և հոն ճաշել յուր պանիրն ու հացը։