կանի մը հետ համաձայնած է ավելի գոհացուցիչ պայմաններով։ Քիչ մը գրագիրիդ դեմ կը բարկանաս և հետո կսկսիս հայհոյություններով փաթտել Ենովք աղայի գլուխը։
Դառնանք այժմ ուրիշ տեսարանի մը։
— Կը ճանաչե՞ք Բարթողիմեոս աղան։
Զարմանալի մարդ մէ։
Դիցուկ թե առավոտ մը գործիդ գլուխը գտնվելու համար
վազելով կերթաս խանութդ բանալու։ Մարդ մը կելնե դեմդ,
մեկ քիլոմեթրո հեռավորութենե կը բարևե զքեզ, թևդ կը մտնե
և կըսե.
— Ես ալ քեզի տեսնել կուզեի, սանկ քիչ մը երկննանք,
խոսելիք ունիմ քեզի։
Այդ մարդն է ահա Բարթողիմեոս աղան։
(Խոսքը մեջերնիս մնա, Բարթողիմեոս աղան չիմանա)։
Բարթողիմեոս աղան այնքան քայլ կառնե քեզի հետ, որքան
որ պետք է որպիսությունդ հարցնելու համար, և ահա
խոսքի կը բռնվի ուրիշ բարեկամի մը հետ, որուն կը հանդիպի։
— Ըսած կերպովդ ըրի, բայց չհաջողեցա։
— Անպատճառ սխալ մըրած ըլլալու ես։
— Ոչ, ձուկը խորովեցի և աղով ու լիմոնով պատրաստված
համեմի մեջ դրի, անհամ բան մեղավ։
— Զարմանալի բան։
— Կաղաչեմ, որ օր մը գաս ու քու ձեռքովդ պատրաստես,
տիկինն ալ հետդ բեր, նստինք ու քիչ մը ժամանակ
անցունենք։ Տիկինն ի՞նչպես է, աղե՞կ է։
— Շատ աղեկ է։
— Հատկապես բարև կընեմ։
— Գլխուս վրա։
— Ե՞րբ պիտի խալսի։
— Ամիսե մը, եթե Աստված կամենա։
— Մանչ կը նմանի։
