Էջ:Hagop Baronian, Collected works, vol. 3 (Հակոբ Պարոնյան, Երկերի ժողովածու, հատոր 3-րդ).djvu/286

— Տյո՞ւզ:

— Ո՛չ։

— Րո՞մ:

— Ո՛չ:

— Գոնյա՞ք։

— Ո՛չ։

— Ինչո՞ւ կ՝ապրիս կոր ուրեմն, կը պոռա հաճախորդներեն մին՝ լեցնելով գավաթը։

— Կը խմե, կատակ կ՝ընե կոր, կը պատասխանե Մարկոս աղան։

— Չեմ խմեր, Մարկոս աղա։

— Ամոթ է, աղբար, չխմել կըլլա՞ լըսված բան է, նստողները վրանուս խնդացունե՞նք պիտի։

— Սովորություն չունիմ, եղբայր, ինչո՞ւ կստիպեր։

— Կնիկ ես, ի՞նչ ես, պե մարդ, օղին չխմվի՞ր, կըսե մին։

— Բերնին համը ի՞նչ գիտե անիկա, կը հարե ոմն։

— Պարզ մարդ մէ, կըսե երրորդ մը։

— Ճգնավոր, կը պոռա ուրիշ մը։

— Հա՜ հա՜ հա՜, օղի չխմեր եղեր, վայ ապուշ վայ, կը թոթովե գինեմոլ մը խնդալով։

— Կը խնդրեմ, Գամիկ աղա, վերջացնենք սա խաղը, կ’ըսե Մարկոս աղան։

— Ի՞նչ ընեմ։

— Գավաթ մը միայն խմե՛։ Մեզի շիշ մը մասթիքա բերեք։

— Գավաթ մը կը խմեմ խաթերդ համար։

— Շնորհակալ եմ, ժամանակին հարմարելու է, չխմողի վրա կը խնդան հոս, թող որ չխմելն ալ պազ բան մէ։

— Շատ աղեկ։

— Հրամմեցե՛ք։

— Կենդտնություն։

— Անուշ։

Գամիկ աղան կստիպվի քանի մը գավաթ ևս խմել գայթակղություն չպատճառելու համար հարբեցողաց մեջ։