Գինեպանը խոսք տվավ, թե հարկ եղած խնամքը կը տարվի յուր հյուրին։
Երբ պարպեցավ գինետունը, գինեպանն Բարսեղ աղային
քովը գնաց, որպեսզի ձայն տա անոր և վերի հարկը տանի
պառկեցնելու, իսկ երբ գարշելի հոտ մառավ և երբ տեսավ,
թե Բարսեղ աղային դեմքը թաթխված էր գեղին բաղադրությամբ
մը, որուն մեջ կը տեսնվեին վարունգի, ձուկի կտորներ,
ծամված լուբիայի խմորներ քարսոնով շաղախված, ետ
ետ գնաց գանելով, սպասավորը կանչեց։
— Բռնե սվոր ոտքերեն, հրամայեց։
Սպասավորը վեր առավ Բարսեղ աղային ոտքերը։
Ինքն ալ ձեռներեն բռնեց և մեկեն ի մեկ թողուց պոռալով՝
— Գարշելի մարդ:
Բարսեղ աղային թևերն ու ձեռներն ալ ծեփված կին այդ
գարշահոտ բաղադրությամբ:
Սպասավորն հրամանի կսպասեր, բարձրացուցած Բարսեղ
աղային ոտքերը։
Գինեպանը քիթը բամբակով թխմելով և ձեռքերը ջնջոցով
փաթտելով Բարսեղ աղային ձեռներեն բռնեց։ Վերցուցին
Բարսեղ աղան և գինետունեն դուրս ելնելով փողոցի մանկյունը
ձգեցին։ Մեկուկես ժամու չափ խորդաց Բարսեղ աղան
և հետո ինքզինքը կանգուն գտավ պատի կռթնած և դեմը
մարդ մոր ձեռքովն զինքը բռնած կը հարցներ.
— Որո՞ւ հետ էիր...
— Անոր հետ։
— Ան ո՞վ է։
— Ան...
— Անո՞ւնը։
Ձայն չկա։ Բարսեղ աղան չէր կրնար աչքերը բանալ, ոտքի
վրա կը քնանար, գլուխը կուրծքին վրա։
Գիշերապահը մեծ դժվարությամբ հաջողեցավ Բարսեղ աղային
բերնեն հափշտակել Գաբրիել անունը։
— Գիտեմ, գիտեմ, ըսավ գիշերապահը։
