Ծիծաղ — Կանոնին մեջ ալ քիչ մը բարեփոխում պիտի մտցունեն եղեր։
Շահեն — Բավական է, որ մեր մեջ չմտցունեն։
Բազե — էհ, Ժամանակ չկորսնցնենք, երթանք. ես անոթի եմ։
Շահեն — Ես ալ անոթի եմ. ո՛ հայր, ինչո՞ւ մինակ ձգեցիր զմեզ, ա՜հ. աս ինչ սգո մեջ թաղեցիր զմեզ։
Բազե — Ո՛ հայր, ընդունե իմ հորգաբուխ արտասուքիս հավաստիքը։
Ուրուր — Ո՛ հայր, գոնե մեռած ժամանակդ ըսեիր մեզ, թե մի՛ լաք։
Ծիծաղ — Մեղք եք, շատ մի՛ լաք, հիվանդ կըլլաք։ Ստեղծողն ողորմած է, անանկ թռչուն մը կը ղրկե, որ թող կուտա ձեզ առաջվնեն ավելի գողնալ և որսալ, մի՛ վհատիք։
Շահեն — Չեք կրնար զգալ, թե ո՞րքան կը ցավի սիրտս այս մահվան վրա։
Բազե — Հապա իմինս։
Ուրուր — Հապա իմ սիրտս, ոի այնքան փափուկ է, զգալուն է...
Շահեն — Անոր օրով ես ուզածս կը բանտարկեի, ուզածս կը ծեծեի, ուզածս ոտքիս տակը կառնեի, ալ այսուհետև կրնամ պիտի ծեծելու հաճույքը վայելել...
Ծիծաղ — Ինչու չէ, անանկ թռչուն մը կուգա, որ բնավորությանդ կը հարմարի և...
Ուրուր — Անոր օրով ես երջանիկ կյանք մը կը վարեի ամեն կերպով, վա՛խ, վա՛խ, վա՛խ...
Բազե — Անանկ թռչուն մը ո՞ւր կրնաք գտնել, վա՛խ, վա՛խ, վա՛խ։
Շահեն — Արդեն ամենուն աչերը մեր վրա բացված են, որ՜ բան մը չվերց ունենք...
Ուրուր — Ի՞նչ կըլլա վերցնելով։
Ծիծաղ — Ի՞նչ անգթություն։
Բազե — Թռինք, ընկերներ, թռի՛նք և ողբալով ողբանք այս անդարմանելի կորուստն։
Բարոյական — Ամեն արտասուքն մի՛ խաբվիք. կան արտասուք, որոնց ետևը շատ անգամ շահ պահված է։
