Փիլոպիպղոս — Ի՞նչ ըսեմ... հավանական է ուրիշներու հաճելի ըլլալու մոլության պես բան մը... սանկ... թերևս ունենամ, այս ու ամենայնիվ խիղճս հանդարտ է, որ շահասիրական ոգիե չեմ առաջնորդվիր:
Անթոս — Կարծեմ խղճի հանդարտությամբ թերություն գործողներուն մրցանակ չեն տար։
Փիլոպիպղոս — Իրավունք ունիս։
Անթոս — Կզգաք ուրեմն, որ եթե իմ դրություններուս մեջ պարզությունն կը պակսի՝ քուկիններդ ալ ճշմարտութենե զուրկ են շատ անգամ։
Փիլոպիպղոս — Չեմ հակառակիր։
Անթոս — Եվ պճնասեր գրիչի մը սահմանված պատիժն շատ թեթև է մարդահաճ գրչին տրված վճիռեն։
Փիլոպիպղոս — Այս վայրկենես կսկսիմ ամեն գրագետին գովեստ տալ յուր արժանյացը համեմատ։
Անթոս — Անպատճառ գովել հարկ է. չես կրնար օր մը անցունել առանց զոք գովելու։
Փիլոպիպղոս — Վարժված եմ, եղբա՛յր, ի՞նչ ընեմ։
Անթոս — Գոնե երկու օրը անգամ մը գովե։
Փիլոպիպղոս — Կաղաչեմ, այդ առաջարկությունն մի ըներ։
Անթոս — Շատ աղեկ, ես ալ խոսք կուտամ քեզի մաքիս ծնունդն առանց զարդի դնել թուղթի վրա։
Փիլոպիպղոս — Շնորհակալ եմ։ Մնաք բարով։
Անթոս — Երթաք բարով։
Բարոյական — Պարզությունն և ճշմարտությունն այնպիսի գեղեցկություններ են, որ ամեն բանի մեջ կը փնտրվին ամեն բանե առաջ։
Այս բարոյականեն դուք ալ կրնաք դաս առնել, ո՜վ պճնասեր կիներ... և պարոններ...
ԱՐԶԱՆ
Ի պատիվ Արամազդա
Աղավնի — Վու, վու, վու...
Ծիծաղ — Ձայնդ սիրեմ, աղավնի, ի՞նչ գործ ունիս իմ քովս...
