Ըսենք թե մեկը ուրիշի մը երեսը քիչ մը ուժով կը շոյե և կը ցավցունե։ Շոյվածն յուր արժանապատվությունն վիրավորված կարծելով, որովհետև արժանապատվության կաշին շատ բարակ է, անմիջապես կը վիրավորվի, շոյողին դեմ դատ կը բանա և այս դատն քեզի կը հանձնե. ի՞նչպես պիտի փաստաբանես։
Բարոյական — Պիտի ըսեմ, թե այսպիսի կատակ մը անկրրթութենե հառաչ կուգա, և թե պատվիրեցեք իրեն, որ մեյ մալ ասանկ ձեռքի կատակ չընե, ոչ միայն իմ պաշտպանյալիս հետ, այլև ոչ մեկու հետ։
Ծիծաղ — Հա, հա, հա, հա...
Բարոյական — Ինչո՞ւ կը խնդաս։
Ծիծաղ — Քահ, քահ, քահ, քահ...
Բարոյական — Ըսե՛, մեկտեղ խնդանք, ի՞նչ կա խնդալու։
Ծիծաղ — Բարոյական, դու մարդու առջև մի երևար, քեզի մատի վրա կ՚առնեն։
Բարոյական — Ի՞նչ ըսելու է հապա։
Ծիծաղ — Ո՜հ, խնդալեն արցունք եկավ աչերես... տղա ես, բարոյական, ատանկ փաստաբանություն կըլլա՞։
Բարոյական — Բայց գիտես, որ շատ խնդալեն չեմ ախորժիր ես։
Ծիծաղ — Ես ալ քիչ խնդալեն չեմ ախորժիր։
Բարոյական — Մնաք բարով ուրեմն։
Ծիծաղ — Մի՛ բարկանար, եղբայր։
Բարոյական — Լրջորեն ըսե ինձ, թե ինչպես պետք է իրավաբանել այս դատը։
Ծիծաղ — Նախ և առաջ մաքուր արտասանությամբ, բարձր և համակրական ձայնով, միջարկություններով և քիչ մալ արցունքով պիտի հայտնես, թե հակառակորդդ դանակի այնպիսի ուժգին հարված մը տվեր է պաշտպանյալիդ երեսին, որ խեղճն անմիջապես ինկեր մարեր է, կամ մարեր ինկեր է, և ներկա գտնվողներն հարյուր դույլ ջուր թափելով վրան և երկու հակ խանձած լաթ թխելով քթին՝ հազիվ կրցեր են խելքը գլուխը բերել. թե երեսին վրա գոյացեր է ուռեցք մը և կարմրություն մը, զորս անբուժելի և վտանդավոր կը տեսնեն բժիշկներն,— առանց հիվանդի բժիշկներ շատ կը գտնվին,—
