Ճիշտ ուզածիդ պես հատ մը կա ձեռքիս տակը։ Վաղը վեց ու կեսին ատենները կուգամ քեզի կառնեմ, մեկտեղ կերթանք և աղջիկը կի տեսնես։
— Շատ աղեկ, շնորհակալ եմ. ավելի կանուխ չ"կրնար ըլլալ։
— Տէ՛, ընդհանրապես ութին միջոցները կերթան աղջիկտեսի, վեցուկեսին եթե ելնենք ասկից, ութին աղջկան տունը կը գտնվինք։
— Քանի որ անանկ է, ի"նչ ընենք, ըսածիդ պես ըլլա։
— Ա՞յս հագուստներովդ պիտի երթաս:
— Եթե կուզես սև չուխայն շալվարս և ֆըստըքը ճուպպես կը հագնիմ, գլուխս ալ յազմաս կը կապեմ, անանկ կերթանք։
— Բանթալոն, սեթրի չե՞ս կրնար հագնիլ։
— Չէ, չէ, չէ․․․
— Քիչ մը ֆրանսերեն գիտե՞ս, պարոն Կուռնելիոս։
— Ամենևին չեմ գիտեր։
— Սանկ պոն ժուր մը, ատիյո մը, մոն շեր մը ըսելու չափ գոնե...
— Վաղը չե՞նք կրնար սորվիլ անոնք շուտ մը։
— Ներեցեք, հրամանքնուդ գործն ի՞նչ է, ի՞նչ առուտուրով կ՚զբաղիք։
— Տոկոսով ստակ կուտամ ուզողներուն։
— Շատ լավ, վաղը կուգամ, կերթանք։ Ա՛լ ուրիշին խոսքին ականջ մի կախեր։
— Ո՞վ ականջ կը կախե այդ ստորին արարածներուն, խարդախներուն և լրբերուն։
— Ապրիս։ Վաղը անպատճառ կուգամ, մնաք բարով։
— Երթաք բարով։
Տիկին Գ... սենյակեն ելած ժամանակն դրան քով կը տեսնե տիկին է...ն, որ ապրանքի տախտակե սնտուկի մը վրա նստած էր և առանց բարևելու զայն, կանցնի կերթա։
Տիկին է...ն կը ներկայանա պարոն Կուռնելիոսին:
— Նորեն բարի լույս, պարոն Կուռնելիոս։
— Դուրս, դուրս, դուրս...
— Ինչ կա, պարոն Կուռնե...
— Դուրս կըսեմ կոր քեզի, դուրս ելիր։
— Ի՞նչ պատճառավ...
— Պատճա՞ռ կը հարցնես դեռ, ստորին արարած։
— Ե՞ս։
