ԹՅՈՒՐԻՄԱՑՈԻԹՅԱՆ ԱՐԴՅՈԻՆՔ
Մեր ազգայնոց շատերն հետաքրքիր են գիտնալ, թե ինչ է այն թյուրիմացության արդյունքն, որ ստեպ վեհեր կը հարուցանե մեր վարչական, խորհրդարանական, ընտանեկան և այլն գործոց մեջ և թե կարելի չէ բառնալ ի միջո այդ գարշելի թյուրիմացությունը։
Ազգայնոց հետաքրքրության հագուրդ տալու համար կը փութանք համառոտիվ պատմել թյուրիմացության վերաբերյալ քանի մը դեպքեր, որ ինչպես կը հուսանք, բավականին ճիշտ և կատարյալ գաղափար տալ հետաքրքիր ազգայնոց և գոհացնել զանոնք։
Առն և կնոջ մեջ տեղ ճաշակի վեճ մը կը ծագի։ Այրն կը փափաղի, որ կինն պարզասեր ըլլա, կինն կը պնդե, որ պճնասիրությունն շարունակե։
Այրն կը սրդողի և ամիս մը տուն չերթար՝ կինն կը զայրանա և մորը տունը կերթա։
Բարեկամք և ազգականը կը միջամտեն խնդրույն և կը միացնեն այս բաժնված զույգը։
Խոսակցությունն կսկսի առն և կնոջ մեջտեղ։
— Ես քեզի չըսի՞, թե պարզասեր եղիր։
— Մտքես իսկ չանցավ, որ պճնասեր ըլլամ։
— Դուն խոսքը լավ չհասկցած մեկեն ի մեկ կը բռնկիս վառողի պես։
— Դուն ալ միտքս չհասկցած կը բարկանաս։
— Միթե չե՞մ ուզեր ես, որ ուզածիդ պես հագվիս, շքվիս։
— Միթե կուզեմ գքեզ վշտացնել և քու կամքիդ հակառակ գործել։ Պարապ տեղը բամբասվեցանք այսչափ։
— Իրարու միտք չհասկնալե ծագած է այս վեճն։ Ես կը հարգեմ զքեզ և հոգվույս պես կը սիրեմ։
