Ահա երիտասարդ մը որ կարճ ժաքեթ մը — ժաքեթին երկարը կըլլա մի յա — և նեղ ու կարճ բանթալոն մը հագած, պեխերը կրծելով կը պտըտի։
Հիմա աս պարոնը ստակը չելնելո՞ւն համար ժաքեթը կարճ և բանթալոնը նեղ է շինել տվեր, թե յուր մեկ կարճահասակ բարեկամ են կիրակի օրւվն համար փոխ է առեր զանոնք։
Իրեն հարցնելու ըլլաս նե՝ նեղ և կարճ հագուստեն կախորժի եղեր. թե որ քովի բարեկամին հարցնելու ըլլաս նե՝ անոնք իմինն են կըսե։
Ո՛չ անոր ըսածին կը հավատմ և ո՛չ ասոր, խումաշը չէ բավեր, ահա աս է պատճառը։
⁂
Ահա պատանի մոր ակնոց մը դրած տիկիններու և օրիորդներու այնքան կը մու ի, կը կարծես թե անոնց բերանը պիտի մտնե։
Հիմա այս պարոնը իրավ կարճատե՞ս է. և օրիորդները դիտելո՞ւ համար այնքան կը մոտի անոնց, չէ նե կարճատես չըլլալով ակնոց է դրեր և ուր երթալը չկրնար տեսնել։
Աս ալ հարցնելու բա՞ն է. օրիորդները տեսնելու համար չէ, այլ ինքզինքը ակնոցով ցույց տալու համար է, որ անոնց շատ կը մոտենա։
⁂
Ահա կառքի մը մեջ նստած թրքուհի մը, որուն դեմքը յաշմախի տակեն բարակ ամպերու տակեն տեսնվող լուսնի կը նմանի։
Հիմա աս թըրքուհին դեմքը ծածկելո՞ւ համար դրեր է այն բարակ յաշմախը, չէ նե դեմքը ավելի գեղեցիկ ցույց տալու համար։
Իրավ որ ես ալ չիյտեմ ասոր պատճառը։
⁂
Ահա վաթսունամյա ծերունի մոր փայթոնի մը բեռին նայելով բերնին ջուրերը կը վազե։ Մարդը չկրնար դիմանալ, գլուխը փայթոնին մեջ կը խոթե չորս դին կը նայի, որ մարդ չկա — գլուխը փայթոնին մեջ խոթելեն վերջը չորս դին կրնա տեսնել հապա — յաշմախը կը բռնե — բայց ի՞նչ կ՚ընես, պարոն Մեղու, ընթերցող-
