— Ի՞նչ կուզեիր, քսան փարայի մեջեն էնտեբանտանս Պելժը կուզեիր գտնալ։
⁂
— Եղբայր, այս բժշկական ժողովին անդամներն ո՞ւր են, ի՞նչ կընեն, չեն տեսնար կոր։
— Ի՞նչ կա։
— Ի՞նչ պիտի ըլլա, Բերայի մեծ փողոցը շինող գործավորներն առտվնե մինչև իրիկուն քարերու վրա կը պառկին կը քնանան կոր, խեղճերը պաղ չե՞ն առներ, բժշկական ժողովը ասոնց նայելու չէ՞։
— Իրավ ըսիր, խեղճերուն մեյմեկ անկողին տալու է, որ մեջը մտնան պառկին ու քնանան։
⁂
— Ի՞նչ կը մտմտաս կոր Մինաս աղա։
— Ի՞նչ պիտի մտմտամ, զավակ չունի՞ս, վիշտ ունիս։
— Աղջիկդ երիտասարդի մը հետ փախա՞վ, ի՞նչ ըրավ։
— Ուր էր թե անանկ ըլլար։
— Ի՞նչ եղավ ուրեմն։
— Առջի օրը տախտակները սրբած ատեն ոտքը ցավցուցեր է. երեկ խըրըխնի մը տարի որ նայի․ աս ալ շինեմ ըսելով աղջիկին ոտքը չկոտրե մի։
— Ոտքդ պագնեմ սա խըրըխճին մեր տունը ղրկեիր, որ քիչ մալ իմ կնոջս ոտքը նայեր, որովհետև բնավ տունը նստած չունի թշվառականը։
⁂
— Բյուֆ... բյուֆ... ի՞նչ է աս մյուսյու Քարլո, այս նապաստակը հոտած էր, ե՞րբ զարկիր։
— Տե՛ր ողորմյա, երեկ գիշեր զարկի։
— Երեկ գիշերվան զարնվող նապաստակը կը հոտի՞։
— Ինչե՞ն գիտես, որ զարնվելեն առաջ չէր հոտեր կոր։
— Դուն ալ ինչո՞ւ չհոտվտած կը զարնես կոր։
Ժամ մը ետքը դուռը կը զարնվի։
— Մյուսյու Քարլոն հո՞ս է։
— Ի՞նչ կա։
— Վարպետս բարև ըրավ, ըսավ, որ վերեսիե առուտուր չըներ ու նապաստակին ստակը կ՝ուզե մյուսյու Քարլոեն։
